NaNoWriMo.Update.4

இந்த நொடியில் இருபத்தெட்டாயிரம் வார்த்தைகள் மட்டுமே எழுதியிருக்கிறேன். இன்னும் மிச்சம் இருக்கின்றது.

NaNoWriMo இணையத் தளத்தில் கொடுத்துள்ள சினாப்சிஸைக் கீழே (:-)

Synopsis: My Camp..!

Pawan, Rhitam, Vinoth and Kowshik.

The events happened to/by these four boys in the first year of their college life and in the NCC Camp, they attended.

The novel has their own

Young... Adventurous... Luck...Humorous...

and a BIG slice of romance too...!!!

Excerpt: My Camp..!

Part – 1.
Chapter – 1.

The Chennai Beach to Chengalpet sub urban electric train stopped for one minute at Singaperumal Railway Station. It was the hottest month of the country on the first year of the new millennium. The compartments were in meter gauge, then. So, the train was leaner compared with its broad gauge counterpart. The speaker in the station announced ours arrival. 'The train to Chengalpet from Chennai Beach is just...'

Pawan pulled his guitar bag. It was aligned with his other suitcase which had all his main things.

Rhitam shouldered his travelers’ bag. I was sure it must have some physics books and Shakuntala Devi’s puzzles and teasers.

Vinoth yelled like a hungry wolf. A child got awake from its nice Saturday morning sleep and started to do its next known job. Cry! He stopped immediately after the child's young mother stared him as a roadside rogue. He carried his bag. It had a symbol of a skeleton head. And on its neck side it was printed in the blood color as, 'Sketch the Skeleton'. I always wonder from where he gets this type of ‘terror’ things! He had one smaller box. I was sure it should have a set of electronics instruments and parts such as capacitors, wires, 555 timer chips, wires and resistors and transistors – the only sisters he accepted!

From the last one year I found, that even Vinoth was a Mechanical Student; he had a great passion in electronics. I hold my suitcase which had my essentials.

வெவ்வேறு பிண்ணனியிலிருந்து வரும் நான்கு பையன்கள், மாணவர்களாகியதில் நண்பர்களாகி ஒருவருக்கொருவர் தோள் கொடுத்து, இளம் ரத்தம் துடிக்க என்.ஸி.ஸி.கேம்புக்குச் செல்லும் கிராமத்தில் சந்திக்கின்ற துல்லிய அனுபவங்கள், சீனியருடன் உருவாகி விடுகின்ற மோதல், அந்த இயல்பான மற்றுமொரு கிராமத்தின் சில அமானுஷ்ய நிகழ்வுகள், ஒவ்வொருவனுக்கும் ஏற்படுகின்ற விதம் விதமான காதல்கள், எதிர்பாராத சில எதிரிகள்...

இந்தக் களமும், கதையும் நிரம்பப் பிடித்திருக்கின்றது. இதன் முக்கிய கதாபாத்திரங்கள நால்வராக என்னை நானே வகுத்துப் போட்டு, ஒவ்வொருவரின் உள்ளேயும் தாவிப் போய் அவனது இயல்பை வார்த்தைகளாக வார்த்தெடுக்கும் போது, கிட்டத்தட்ட கடவுளாகும் மகிழ்ச்சி வருகின்றது.

மே மாதக் கோடையில் மரத்தின் இலைகளில் குவிந்து கசியும் வெய்யிலை ஆங்கிலத்தில் வார்க்கத் தெரியவில்லை. என்றாலும் ஓரளவிற்கு அந்த வெக்கையை எழுத முயன்றிருக்கிறேன்.

ஏ.ஸி. கரைக்கும் குளிர் அறையிலிருந்து அந்த 'சாவ்தான்..!,'ஆராம்ஸே..' பரேடுகளுக்கு என்னைக் கடத்திச் சென்று மில்லினியத்தின் புத்தம் புது ஆண்டின் முதல் கோடை விடுமுறையில் அனுபவித்த கேம்ப் நிகழ்ச்சிகளை மீண்டும் ஏதோ வகைகளில் நியூரான் நரம்புகளில் நடத்திக் கொள்வது சுகமாக இருக்கின்றது.

துவக்கத்தில் ஒரு மாதிரி எழுதத் துவங்கி, இப்போது படித்த நண்பர்கள் தமிழில் எழுதுவதைப் போலவே சுவாரஸ்யமாக இருக்கின்றது என்று சொல்லும் போதெல்லாம், வாத்தியார் நினைவில் வந்து போகிறார். எழுதும் போது எனக்கே தெரிந்து விடுகின்றது, இத்த உத்திகள் (வாத்தி)யாரிடம் படித்தது என்று!

'எழுதுவதற்கு வரம் தேவையில்லை; தொழில்நுட்பம் தெரிந்தால் போதும்' என்று வாய்ப்பாடு சொல்லிச் சென்ற ஆசானுக்கு ஆயிரம் நன்றிகள்.