நீலாம்பல் நெடுமலர்.5.

செம்மண்ணைச் சேறாக்கி வண்டல்மண் சீராக்கி
தம்முடலில் தார்ப்பாய்ச்சித் தானுழைக்கும் - பெம்மானே,

உம்முடனே கூடவரும் உம்முயிரே போலான
வெம்புனலை ஊற்றெடுக்கும் வெள்ளெருது - அம்மானே,

ஏரோட்டி எத்தனையோ ஏற்றத்தில் நீராட்டி
வேரோட்ட வேர்வையில் வெந்தவும் - போராட்ட

வாழ்விதிலே கண்டதென்ன கொண்டதென்ன உண்டதென்ன
தாழ்நிலையில் நின்றதென்ன வென்றதென்ன சென்றதென்ன

குப்பைகள் கோனாகும் உப்புத்தாள் ஊராளும்
இப்பொழுதில் இட்டதெல்லாம் தொட்டதெல்லாம் காய

நிழலுண்டா நீரமரத் துன்பம்போய் இன்ப
விழவுண்டா வீணம்போய் வீரர்போல் உள்ளத்
தழலுண்டா தன்னையே தானறியா வாழும்
விழலான நெஞ்சுள் விழலாகா தாசொல்
உழவின்றி உய்யா துலகு.


ஆற்றிலே நீரிலை வானிலே காரிலை
சேற்றிலே பூவிலை ஈரமிலை - காற்றில்
கழலிணை வைத்து மழைதேவி வாராய்
உழவின்றி உய்யா துலகு.


பழமுறை நீக்கு; புதுமுறை நோக்கு;
கழனியைக் காத்துக் கதிரை முழுதெடு;
புண்ணாக்கு சேர்த்துப் புதுப்பால் மணநுகர்;
மண்ணாக்கும் பொன்னின் மதிப்பை உயர்த்து;

வெளிவாங்கல் குன்றிட உள்விளைச்சல் ஏற்று;
கழிச்சலை மீள்பயன்செய்;
வீணை சலிசெய்;
விழவன்று கூறு கதிரவனே நன்றி;
உழவின்றி உய்யா துலகு.


காஞ்சுபோச்சு எச்சயெல்லாம் தீஞ்சுபோச்சு பச்சயெல்லாம்
ஓஞ்சுபோயி மிச்சமுள்ள ஒத்தசொட்டும் - மூஞ்சுபோயி

வாடுதையா வந்தசெடி நோகுதையா வெச்சமனம்
மூடுபனி முந்துதையா - தேடும்
மழராசா வாரோணும் மத்தவனும் சொல்ற
உழவின்றி உய்யா துலகு.

பிழையாகச் செய்க; பிசிறின்றி நெய்க;
மழையாகப் பெய்க; மயங்கித் - தழைந்து
முழவொலி முற்ற முயங்கிப் புணரும்
உழவின்றி உய்யா துலகு.

நீலாம்பல் நெடுமலர்.4.

போதுமே என்கிறாய் போதுமா என்கிறேன்
வேண்டாமே என்கிறாய் வேண்டிய மட்டும்
பொறுமையாய் என்கிறாய் போதையே என்கிறேன்
போகட்டும் என்கிறாய் போகாதே என்றால்
இருக்கிறேன் என்கிறாய் போல்.

வருகிறாய் வந்தபின் வேனிலில் நீர்போல்
தருகிறாய் தண்மைக் கருணை - கருக்கலில்
பொற்கதிர் போலநீ தோன்றிடும் வேளையில்
சொற்களைத் தேடுவேன் நான்.

அழகே அமுதே அணியே அருளே
தழலே தனியே வருக - சுழலே
சுகமே தருமே முழுமை முகமே
அகமே அணைப்பின் இதம்.

வானமே கானமே நாணமேன் நேரிலே
பானமே பௌர்ணமி மேகமே - தானமே
தந்திடும் முத்தமே தங்கமே தாமரை
முந்திட முன்வரும் நாம்.

கடல்சூழ் கியூபா கடமைசூழ் கோவாய்
திடம்சூழ் திறத்தில் வலியை - இடத்தின்
இடம்நிறுத்தி எல்லார்க்கும் எல்லாமும் என்றார்
தடம்சூழ் நடப்பார் தவறாது வாழ்த்தும்
பிடல்காஸ் டிரோவைப் புகழ்.

மொட்டாகிப் பூவாகிப் பிஞ்சாகிக் காயாகி
எட்டாத செங்கனியாய் காயாகும் - கிட்டாத
தென்றான தேதுமில்லை நில்லாமல் எய்தாலே
வென்றாக வேண்டுங்கூர் வில்.