நீள்மணிக் கழுத்தில் மென் முத்தங்கள் பதித்திடும் இவ்வேளையில், உன் வெட்கத்தைக் கொஞ்சம் வெளியே போகச் சொன்னாலென்ன?
சிறு கற்றைகள் சரிந்திருக்கும் நெற்றியில் ஒதுக்கி மணம் நுகர்கையில், பின் நகர்ந்து நீ மறைப்பது தான் என்ன?
முகமெழும் கோபத்தைக் கொஞ்சிக் கொஞ்சி ஆற்றிவிட்டபின் ஆழிதழ்த் திறந்து நாசுவைக்கையில் நீ கொள்ளும் மகிழ் தான் என்ன?
பூவாகும் வாழ்வில் தேனாகும் பாவம் போல் தேவி நீ கொள்ளும் ஆறாக் கனவில் நானுமொரு தேனீ போல் வனமெங்கும் உலாவி, உன் பல்வர்ண மலர்களில் சொட்டுச் சொட்டாய் இனிப்பள்ளி சேகரித்து வைக்கும் கூட்டில் மெல்ல உள் நுழையும் பொன்விரல் உன் பார்வை என்கையில் நாணம் களைந்து நீ அணைத்திடுவாய் என்றால் என் சொல்வாய்?
நறுமலர் புனையும் நெடுங்கூந்தலில் விரல் விரவி அளைந்து பின்னிரவின் வான்சரடு போன்ற ஒற்றைக் கற்றையைக் கட்டிச்சுருட்டிப் பின்னிழுத்து மேனோக்கும் விழிகளில் மென்பற்கள் பதித்து ஈரமிழக்கையில், மனமெண்ணுவது எது என்று கேட்டால் என் சொல்வாய்?
வெம்மை அலையடிக்கும் செவிமடல்களை நாசியால் வருடி செம்மையாக்குகையில், துளியாய்த் துவங்கி பனிப்பாறையாய்ச் சரிந்து பாய்ந்து பின்னெழிலில் மறையும் வியர்வைத் துளியைச் செய்கையில், இமைப்பீலி நுனிகளில் விடிகாலை இலைநுனிப் பனித்துளிகள் போல் கண்ணீர் சுமந்திருக்கையில், மாங்கதுப்புக் கன்னங்களில் மாறிமாறி இதழுரசுகையில்... மோகினி, நீ சூரிய ஒளிக் கதிர்க்கிரணம் போல் பொலிகிறாய் என்றால், பின்னிரவில் மலைமேல் விண்ணொளி விரவுப் புலத்தில் அசையும் காட்டுமரங்கள் போன்ற மயிர்கள் மண்டிய என் மார்பில் முகம் புதைத்து இதயத்திற்கு செவிகேளாமல் ஏதோ சொல்கிறாய்...
என்ன..?
No comments:
Post a Comment