ஊர் நுழைவாயிலில் ஒரு பேருந்து நிறுத்தம் இருக்கின்றது. சுற்றிலும் திட்டுக்கள் வைத்து மேலே தகரக் கூரை போட்டிருக்கும். பக்கத்தில் எப்போது ஒரு செத்த நாய் படுத்திருக்கும். ஊருக்குச் செல்லும் பாதைக்கு அந்தப்பக்கம் ஒரு கறிக்கடை இருந்தது. ஆடு மற்றும் கோழிக்கறிகள் கிடைக்கும். ஞாயிறுகளில் ரத்தம் பாயும். இப்போது அந்தக்கடை இல்லை. ரெண்டு ஸ்டாப்பிங்கிற்கு முன்னால் இன்னும் கொஞ்சம் மக்கள் அதிகமாக உள்ள ஊருக்குப் போய் விட்டது. இந்த நாய் அந்தக் கடை இருந்த வரை அங்கே சிந்தியது சிதறியதைக் கொறித்துக் கொண்டு நடமாடிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு ராத்திரியில் கடையைக் காலி செய்து போய் விட, இது இன்னும் வற்றி விட்டிருக்கின்றது. மதிய நேரங்களில் சாத்திய கதவுகளின் கருணையை எதிர்பார்த்துச் சுற்றி வரும். மற்றபடி நிறுத்தத்தின் ஓரத்தில் சுருண்டு கிடக்கும். சென்ற வாரம் பொங்கல் நாட்களில் அது கீச்..கீச்சென்று முனகிக் கொண்டே இடத்தை காலி செய்து கொடுக்க அந்தப் பகுதியே அமர்க்களப்பட்டது.
ஏரியாவைச் சுற்றி முதலில் கூட்டிக் குப்பைகள் அகற்றப்பட்டன. தண்ணீர் தெளித்து ஈரப்படுத்தினர். தகரக் கொட்டகை விளிம்புகளில் முக்கோண கலர்க் காகிதங்கள் வரிசையாக ஒட்டப்பட்டன. டேபிள்.சேர்கள். ஓரமாய் ஃப்ளக்ஸ் பேனர். கீழே ப்ளாஸ்டிக் சேர்கள் போடப்பட்டன. நிறுத்தத்தின் உள்ளே டேபிளி வெட்டிய கரும்புகள். ஜோடி ரூ.50 வகையிலானவை. ஒரு இரும்பு சேரை இழுத்துப் போட்டு ட்ரம் நிறைய தண்ணீர் ஊற்றி வைக்கப்பட்டது. தென்னை மரங்கள் ஒரு கொத்திருந்த ஓரத்தில் கம்பங்கள் நட்டு ப்ளக்ஸ் பேனர் கட்டப்பட்டது. அதில் ராஜ அலங்காரத்தில் பழனிமுருகனின் உருவம் பதித்திருக்க, கீழே ஸ்பான்ஸரர்கள் கட்டம் கட்டப்பட்டிருந்தனர். கொமாரபாளையத்திலிருந்து கோன் ஸ்பீக்கர் செட் வாடகைக்கு எடுக்கப்பட்டு, ரோட்டின் இருபுறமு, இரண்டிரண்டு எலெக்ட்ரிக் கம்பங்களில் கட்டப்பட்டன. அங்கிருந்தே எடுத்த ஒயரில் கனெக்ஷன் கொடுக்கப்பட்டு, ஸ்பீக்கரில் பாடல் ஓடத் தொடங்கியது.
'ஒரு பெரும் தத்துவத்தின் சாறெடுத்து
நல்ல ஓம் எனும் மந்திரத்தின் பொருள் உரைத்து
தந்தைக்கு உபதேசம் செய்த மலை
எங்கள் தமிழ் திரு நாடு கண்ட சுவாமி மலை
எங்கள் தமிழ் திரு நாடு கண்ட சுவாமி மலை'
பொங்கலை ஒட்டி வருகின்ற தைப்பூசத் திருவிழாவை முன்னிட்டு நிறைய முருகபக்தர்கள் பழனிமலைக்குப் பாதயாத்திரை போவார்கள் என்பதை வெறும் தகவலாக மட்டுமே கேள்விப்பட்டிருந்தவன், இம்முறை நேரடியாகப் பார்க்க முடிந்தது. கும்பல் குமபலாக, இரண்டு மூன்று நண்பர்கள் மட்டுமாக, சிலசமயம் தன்னந்தனியாக என்று வெரைட்டியாக கண்டேன். சிறுவர்களும் மேல்சட்டையின்றி முருகன் டாலர்களுடன் நடக்கிறார்கள். தலை நரைத்த, குப்பல் குப்பலான தாடியுடன் ஒரு பெரியவர் தட்டில் முருகன் படங்கள், திருநீறு, மயிலிறகுகளைச் சுமந்து வழியெங்கும் காணிக்கை பெற்று நடக்கிறார். இளைஞர்கள் செருப்பில்லாத கால்களோடு தோளில் நீல அல்லது கறுப்புப் பையில் டேப் ரிக்கார்டரோடு நடக்கிறார்கள். உள்ளே செல்போனும் இருக்கும். முண்டாசு கட்டிக் கொள்கிறார்கள். காவடி எடுத்துப் போகிறார்கள். பெரும்பாலும் தண்டுக் காவடி. அப்படி போவோர்க்கு வழியெங்கும் களைப்பு காத்திருக்கும். அதை நீக்கத் தம்மாலான சிறு உதவியாக கிராமங்களில் பந்தல் கட்டி இது போல் நீரோ, கரும்போ, மோரோ கொடுக்கிறார்கள் 'பழ்னி பாதயாத்திரை விழாக் கமிட்டியினர்'.
வந்த எல்லோருக்கும் டீ, காபி, ட்ரம் தளும்பத் தளும்பத் தண்ணீர் அள்ளி அள்ளிக் கொடுத்து, கரும்பை உறிஞ்சிக் கொள்ளத் தந்துத் தந்துத் தீர்த்து விட, இரண்டு நாட்கள் கழித்துப் பார்த்தால், அலங்காரங்கள் கலையப்பட்ட பேருந்து நிறுத்தத்தைச் சுற்றிலும் கரும்புச் சக்கைகளும், பேப்பர் கப்புகளுமாகக் குவிந்து கிடந்தன. அந்த செத்த நாயைக் காணவில்லை.
புதன்கிழமை இரவு ஏதேனும் படம் பார்க்கலாம் என்று முடிவு செய்து டி.வி.டி. கலெக்ஷனைப் புரட்டிக் கொண்டிருந்த போது கிடைத்த ஒன்றை அவளிடம் காட்ட 'ஓ.கே.' என்றாள். The Color of Paradise.
ஈரானிய இயக்குநர் மஜித் மஜிதியின் படம் இது. ஒரு பார்வையற்ற பையனைச் சுற்றி நடக்கின்ற கதை. ஏற்கனவே அவருடைய Children of Heaven பார்த்திருந்தேன். சமீபத்தின் சோனி பிக்ஸில் கடைசி கொஞ்சம் Taare Jameen Par பார்த்த போது மீன் தொட்டியில் கொப்புளக் கால்களை நனைத்து விளையாடும் டிலக்ஸியா பையன் அப்படியே ஹெவன் படத்து அண்ணனைப் போல் இருந்தது அமீர்கானையும் மற்றொரு கமல் என்று சொல்வது உண்மை தானோ என்ற கேள்வி எழுப்பியது.இது மற்றுமொரு மனதை உருக்கும் கதை. எனினும் அழுது கொண்டே இருக்கத் தேவையில்லாமல், மொஹமதின் இயற்கையை நாமும் சேர்ந்து ரசிக்கலாம். விக்கியில் பார்க்கச் சொல்லலாம் என்றால் இது தான் பிரச்னை. முழுக் கதையையும் சொல்லி விடுகிறார்கள். எனவே காணும் அனுபவம் கொஞ்சம் குறைபட்டுப் போகின்றது. உலகப் படம் பார்க்க விரும்புபவர்கள் எளிமையான இது போன்ற படங்களிலிருந்து துவங்கலாம் என்பது என் தாட். Dot.
ஒரு வெண்பா எழுத ஆசை.
முதல்வருக்கும் ஆளுனர்க்கும் முட்டினால் கட்சிப்
புதல்வரை விட்டுப்பே சாமல் - நிதம்நிதம்
நூறுநூறு மக்கள் நகர்ந்துபோம் பேருந்தை
ஊறுசெய்தல் ஊருக்குக் கேடு.
Saturday, January 22, 2011
Sunday, January 02, 2011
மொக்ஸ் - 06.Jan.2011
குமரன், பட்டுக்கோட்டை
‘நாயக‘னை விட தமிழில் சிறந்த படங்களே இல்லையா ? ‘டைம்’ பத்திரிகை உலகில் நூற்றில் ஒன்றாக அதனைத் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறதே ? என் லிஸ்டில் மகேந்திரனின் ‘உதிரிப்பூக்கள்‘ , ருத்ரையாவின் ‘அவள் அப்படித்தான்‘ , பாரதிராஜாவின் ‘முதல் மரியாதை‘ இருக்கின்றன. உங்கள் டாப் டென் படங்கள் என்ன ?
இப்படி ஆளுக்கு ஆள் லிஸ்ட் மாறத்தான் செய்யும். ‘டைம்’ போன்ற பத்திரிகைகள் பலரைக் கேட்டு, கருத்துக் கணிப்புச் செய்து பெரும்பான்மையினர் கருத்தைப் பட்டியலிடுகின்றன. அவர்கள் ஆன்ஜெலினா ஜோலியை உலகத்திலேயே சிறந்த அழகி என்கிறார்கள். உங்களைக் கேட்டால், பட்டுக்கோட்டை குமரன், பக்கத்து வீட்டுக் குமரி யாரையாவது சொல்வீர்கள்.
கடைசி வரியைப் படித்ததும் வாய் நிறைய சிரிப்பு வந்தது. பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்க் குறைந்து இரு கண்களிலும் அழுகை நிறைந்தது.
Boss,we miss you so much.
இவ்வாண்டின் இந்திய அறிவியல் மாநாடு சென்னையில் நடைபெறுகின்றது. மகிழ்ச்சி. ஆனால் ஏன் எஸ்.ஆர்.எம். கல்லூரி வளாகத்தில் நடத்தப்பட வேண்டும் என்று தோன்றுகிறது. அரசுக்குச் சொந்தமான எந்த ஒரு கல்லூரி அல்லது பல்கலைக்கழகமும் இடம் தர மாட்டோம் என்று மறுத்து விட்டார்களா? கல்விக்குச் சம்பந்தமில்லாத நிகழ்வுகளுக்குக் கூட சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் நூற்றாண்டு விழா அரங்கை ஆக்ரமித்து மாலைகள் சூடிக் கொள்கின்ற அரசியல்காரர்கள் கண்களில் இப்போது அது படவில்லையா? அண்ணா பல்கலைக்கழக அரங்கமும் கூடவா அகப்படவில்லை?
சென்ற ஆண்டின் விழா திருவனந்தபுரத்தில் கேரளப் பல்கலைக்கழக வளாகத்தில் தான் நடைபெற்றது. ரிப்போர்ட் இங்கே :: இந்திய அறிவியல் மாநாடு - 2010. .
கி.பி.2010 முடிந்து போய் 6 நாட்களாகின்றன. ராத்திரி 12:45க்கு மடிக்கணிணியில் தட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன்.
என் அறைக்கு வெளியே பெங்களூரு குளிரில் நனைந்து கொண்டிருக்கின்றது. ஜன்னலைத் திறந்துக் கொஞ்சம் ஊதினாலே சார்மினார் போல் புகை நிரவுகிறது. சோடியம் விளக்குகளின் கீழே மஞ்சள் போட்டான்கள் ஈரமாய் மிதக்கின்றன. மார்கழியைப் பழகிய தெரு நாய்கள் பின்னங்கால்களுக்கிடையில் வாலைச் இடுக்கிக் கொண்டு கைகளுக்குள் முகத்தை நுழைத்துத் தெருக்களில் சுருண்டிருக்கின்றன. கூர்க்காக்கள் நீள பிகில் அடிக்கிறார்கள்.
இந்த நகரத்தோடு எனக்குத் தொடர்பு கொஞ்சம் தான். அவ்வப்போது தொட்டுப் பார்க்கும் சின்ன வீட்டைப் போல் வந்து வந்து போயிருக்கிறேன். சில மாதங்கள் கூடத் தொடர்ந்து வசித்திராததால் இதன் வளர்ச்சியையும் மாற்றங்களையும் கவனித்ததில்லை. இப்போது சில உருவடி மாறுதல்களைக் காண முடிகின்றது.
ரோடுகளின் மேலெல்லாம் மேம்பாலங்கள் எழும்பிக் கொண்டேயிருக்கின்றன. பீகார்த் தொழிலாளர்கள் பழுப்புச் சேறு படர்ந்து விட்ட ஜீன்ஸும் பற்களில் பானும் அணிந்து கொண்டு பில்லர்களை இறக்குகிறார்கள். எலெட்க்ரானிக் சிட்டி ஹைவேயில் எண்பது கி.மீ.ல் பறக்கும் போது கண்களில் பொறி பறக்கின்றது. எம்.ஜி.ரோட்டில் தலைக்கு வெகு மேலே மெட்ரோ ரயில் பாதைகள் அமைக்கப்படுகின்றன. மெஜஸ்டிக் ரயில் நிலையத்தில் டிக்கெட் வால்கள் நீள்கின்றன. பெலந்தூர் வழியாக ஓ.ஆர்.ஆர். சாலை முழுதும் டபுள் ரோடாகின்றது. மளிகைக் கடைகள் நிறைய மலையாளிகள் ஆரம்பித்துக் கட்டை மீசையின் கீழ் விளிக்குகிறார்கள். விடிகாலை நான்கு மணிக்கு வந்தால் மடிவாலா போக்குவரத்துக் காவல நிலையத்தை ஒட்டிச் சுற்றிலும் தமிழர்கள் காய்கறிகள் விற்கிறார்கள். மால்களில் இளைஞ/ஞிகள் விண்டோ ஷாப்பிங் செய்கிறார்கள். இந்திரா நகர் தாண்டி இந்தப்பக்கம் எல்லாம் இன்னும் காவேரி நீர்க் கனெக்ஷன் தரப்படாததால், புதிதான அபார்ட்மெண்ட்களுக்குத் தளும்பும் ட்ராக்டர்கள் பக்கத்து கிராமங்களில் இருந்து நீர் நிரப்பி சப்ளை செய்கின்றன. கிராமவாசிகள் என்ன செய்வார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஐ.டி. பார்க்குகளின் வெளியே பச்சைப் படுகைகளில் புற்களுக்குத் தண்ணீர் சரமாரியாகப் பாய்கின்றது. கண்ணாடிக் கட்டிடங்களுக்கு வெளியே குளிர் கலந்த வெயில் அடிக்கின்றது. தெருக்களில் ஒவ்வொரு கிளை ரோட்டுக்கும் இரண்டு ஸ்பீட் ப்ரேக்கர்கள். ராத்திரிகளில் கூட்டம் கூட்டமாய்த் தெரு நாய்கள் ராஜாங்கம் நடத்துகின்றன.
இந்த நகரம் சென்னையைப் போல் வளருமா என்று கேட்டால் முடியாது என்று தான் சொல்லத் தோன்றுகின்றது.
சென்னையின் முகம் வேறு. காலனி ஆட்சிக் காலத்திலிருந்து துறைமுகத் தொழில்கள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. சினிமாத்/சீரியல் தொழில் இருக்கின்றது. அது சார்பான ஆயிரம் வேலைகள் இருக்கின்றன. வடநகரத்தில் வன்பொருள் ஆலைகள் உள்ளன. தென் சென்னையில் ஐ.டி. இருக்கின்றது. புறநகரங்களில் கார்த் தொழிற்சாலைகள். அரசுப் பணிகள். தனியார் அலுவலகங்கள் என்று ஒன்றையொன்று சார்ந்திராத மல்டி-வெர்டிக்கல் வளர்ச்சிகள் இருப்பதால் சென்னை வளர்கின்ற வேகம் மற்றும் தளங்கள் வேறு.
பெங்களூரில் நான் பார்த்த வரைக்கும் ஐ.டி. தவிர்த்து வேறு பெயர் சொல்லும் அளவுக்கு எந்தத் தொழிலும் விருத்தி அடைந்திருப்பதாகத் தெரியவில்லை. சென்ற ரிஸஷனில் வீட்டு வாடகைகள் சர்ரென்று இறங்கின இங்கு. இந்நகரம் தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டே இருக்க வேண்டுமெனில் சென்னையைப் போல் மல்டி-வெர்டிக்கல் தொழில்கள் நடைபெற வேண்டும்.
புத்தாண்டுக் கொண்டாட்டங்களுக்காகச் சென்னையிலிருந்து கல்லூரி நண்பர்கள் வந்திருந்தார்கள். மனைவியை ஊருக்கு அனுப்பி வைத்திருந்த ஒரு நண்பனுடன் அவர்கள் டிசம்பர் கடைசி இரவை எம்.ஜி.ரோட்டில் எஞ்சாய் செய்தார்கள். நானும் அவளும் மற்றொரு குடும்ப நண்பன் வீட்டுக்குப் போனோம். பக்கத்து அபார்ட்மெண்ட் மாடிகளில் எல்லாம் ஸ்பீக்கர்களில் ஆங்கில இசையைக் கசிய விட்டுப் இளம்பெண்கள் இறுக்க ஆடைகளில் பொன் திரவத்தைக் குடித்தார்கள். நாங்கள் கொஞ்ச நேரம் கதை பேசினோம். கேரம் விளையாடினோம். படம் பார்க்கலாம் என்று தேடி நாகேஷ் காமெடி சி.டி. போட்டு சிரித்துக் கொண்டோம். சரியாக 12 மணியில் ப்ளம் கேக் வெட்டி ஆளுக்காள் வாழ்த்திக் கொண்டோம். நாங்கள் இருவரும் வீடு திரும்பும் போது வழியில் கூட்டம் கொஞ்சம் தான் இருந்தது. பையன்கள் எல்லோருக்கும் விஷ் சொன்னார்கள். வீடுகளில் இன்னும் கழட்டப்படாத கிறிஸ்துமஸ் நட்சத்திரங்கள் குளிரில் நடுங்கின. வானில் மேகங்கள் விரைவாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தன.
அனைவர்க்கும் இனிய ஆங்கிலப் புத்தாண்டு நல்வாழ்த்துக்கள்.
‘நாயக‘னை விட தமிழில் சிறந்த படங்களே இல்லையா ? ‘டைம்’ பத்திரிகை உலகில் நூற்றில் ஒன்றாக அதனைத் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறதே ? என் லிஸ்டில் மகேந்திரனின் ‘உதிரிப்பூக்கள்‘ , ருத்ரையாவின் ‘அவள் அப்படித்தான்‘ , பாரதிராஜாவின் ‘முதல் மரியாதை‘ இருக்கின்றன. உங்கள் டாப் டென் படங்கள் என்ன ?
இப்படி ஆளுக்கு ஆள் லிஸ்ட் மாறத்தான் செய்யும். ‘டைம்’ போன்ற பத்திரிகைகள் பலரைக் கேட்டு, கருத்துக் கணிப்புச் செய்து பெரும்பான்மையினர் கருத்தைப் பட்டியலிடுகின்றன. அவர்கள் ஆன்ஜெலினா ஜோலியை உலகத்திலேயே சிறந்த அழகி என்கிறார்கள். உங்களைக் கேட்டால், பட்டுக்கோட்டை குமரன், பக்கத்து வீட்டுக் குமரி யாரையாவது சொல்வீர்கள்.
கடைசி வரியைப் படித்ததும் வாய் நிறைய சிரிப்பு வந்தது. பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்க் குறைந்து இரு கண்களிலும் அழுகை நிறைந்தது.
Boss,we miss you so much.
இவ்வாண்டின் இந்திய அறிவியல் மாநாடு சென்னையில் நடைபெறுகின்றது. மகிழ்ச்சி. ஆனால் ஏன் எஸ்.ஆர்.எம். கல்லூரி வளாகத்தில் நடத்தப்பட வேண்டும் என்று தோன்றுகிறது. அரசுக்குச் சொந்தமான எந்த ஒரு கல்லூரி அல்லது பல்கலைக்கழகமும் இடம் தர மாட்டோம் என்று மறுத்து விட்டார்களா? கல்விக்குச் சம்பந்தமில்லாத நிகழ்வுகளுக்குக் கூட சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் நூற்றாண்டு விழா அரங்கை ஆக்ரமித்து மாலைகள் சூடிக் கொள்கின்ற அரசியல்காரர்கள் கண்களில் இப்போது அது படவில்லையா? அண்ணா பல்கலைக்கழக அரங்கமும் கூடவா அகப்படவில்லை?
சென்ற ஆண்டின் விழா திருவனந்தபுரத்தில் கேரளப் பல்கலைக்கழக வளாகத்தில் தான் நடைபெற்றது. ரிப்போர்ட் இங்கே :: இந்திய அறிவியல் மாநாடு - 2010. .
கி.பி.2010 முடிந்து போய் 6 நாட்களாகின்றன. ராத்திரி 12:45க்கு மடிக்கணிணியில் தட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன்.
என் அறைக்கு வெளியே பெங்களூரு குளிரில் நனைந்து கொண்டிருக்கின்றது. ஜன்னலைத் திறந்துக் கொஞ்சம் ஊதினாலே சார்மினார் போல் புகை நிரவுகிறது. சோடியம் விளக்குகளின் கீழே மஞ்சள் போட்டான்கள் ஈரமாய் மிதக்கின்றன. மார்கழியைப் பழகிய தெரு நாய்கள் பின்னங்கால்களுக்கிடையில் வாலைச் இடுக்கிக் கொண்டு கைகளுக்குள் முகத்தை நுழைத்துத் தெருக்களில் சுருண்டிருக்கின்றன. கூர்க்காக்கள் நீள பிகில் அடிக்கிறார்கள்.
இந்த நகரத்தோடு எனக்குத் தொடர்பு கொஞ்சம் தான். அவ்வப்போது தொட்டுப் பார்க்கும் சின்ன வீட்டைப் போல் வந்து வந்து போயிருக்கிறேன். சில மாதங்கள் கூடத் தொடர்ந்து வசித்திராததால் இதன் வளர்ச்சியையும் மாற்றங்களையும் கவனித்ததில்லை. இப்போது சில உருவடி மாறுதல்களைக் காண முடிகின்றது.
ரோடுகளின் மேலெல்லாம் மேம்பாலங்கள் எழும்பிக் கொண்டேயிருக்கின்றன. பீகார்த் தொழிலாளர்கள் பழுப்புச் சேறு படர்ந்து விட்ட ஜீன்ஸும் பற்களில் பானும் அணிந்து கொண்டு பில்லர்களை இறக்குகிறார்கள். எலெட்க்ரானிக் சிட்டி ஹைவேயில் எண்பது கி.மீ.ல் பறக்கும் போது கண்களில் பொறி பறக்கின்றது. எம்.ஜி.ரோட்டில் தலைக்கு வெகு மேலே மெட்ரோ ரயில் பாதைகள் அமைக்கப்படுகின்றன. மெஜஸ்டிக் ரயில் நிலையத்தில் டிக்கெட் வால்கள் நீள்கின்றன. பெலந்தூர் வழியாக ஓ.ஆர்.ஆர். சாலை முழுதும் டபுள் ரோடாகின்றது. மளிகைக் கடைகள் நிறைய மலையாளிகள் ஆரம்பித்துக் கட்டை மீசையின் கீழ் விளிக்குகிறார்கள். விடிகாலை நான்கு மணிக்கு வந்தால் மடிவாலா போக்குவரத்துக் காவல நிலையத்தை ஒட்டிச் சுற்றிலும் தமிழர்கள் காய்கறிகள் விற்கிறார்கள். மால்களில் இளைஞ/ஞிகள் விண்டோ ஷாப்பிங் செய்கிறார்கள். இந்திரா நகர் தாண்டி இந்தப்பக்கம் எல்லாம் இன்னும் காவேரி நீர்க் கனெக்ஷன் தரப்படாததால், புதிதான அபார்ட்மெண்ட்களுக்குத் தளும்பும் ட்ராக்டர்கள் பக்கத்து கிராமங்களில் இருந்து நீர் நிரப்பி சப்ளை செய்கின்றன. கிராமவாசிகள் என்ன செய்வார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஐ.டி. பார்க்குகளின் வெளியே பச்சைப் படுகைகளில் புற்களுக்குத் தண்ணீர் சரமாரியாகப் பாய்கின்றது. கண்ணாடிக் கட்டிடங்களுக்கு வெளியே குளிர் கலந்த வெயில் அடிக்கின்றது. தெருக்களில் ஒவ்வொரு கிளை ரோட்டுக்கும் இரண்டு ஸ்பீட் ப்ரேக்கர்கள். ராத்திரிகளில் கூட்டம் கூட்டமாய்த் தெரு நாய்கள் ராஜாங்கம் நடத்துகின்றன.
இந்த நகரம் சென்னையைப் போல் வளருமா என்று கேட்டால் முடியாது என்று தான் சொல்லத் தோன்றுகின்றது.
சென்னையின் முகம் வேறு. காலனி ஆட்சிக் காலத்திலிருந்து துறைமுகத் தொழில்கள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. சினிமாத்/சீரியல் தொழில் இருக்கின்றது. அது சார்பான ஆயிரம் வேலைகள் இருக்கின்றன. வடநகரத்தில் வன்பொருள் ஆலைகள் உள்ளன. தென் சென்னையில் ஐ.டி. இருக்கின்றது. புறநகரங்களில் கார்த் தொழிற்சாலைகள். அரசுப் பணிகள். தனியார் அலுவலகங்கள் என்று ஒன்றையொன்று சார்ந்திராத மல்டி-வெர்டிக்கல் வளர்ச்சிகள் இருப்பதால் சென்னை வளர்கின்ற வேகம் மற்றும் தளங்கள் வேறு.
பெங்களூரில் நான் பார்த்த வரைக்கும் ஐ.டி. தவிர்த்து வேறு பெயர் சொல்லும் அளவுக்கு எந்தத் தொழிலும் விருத்தி அடைந்திருப்பதாகத் தெரியவில்லை. சென்ற ரிஸஷனில் வீட்டு வாடகைகள் சர்ரென்று இறங்கின இங்கு. இந்நகரம் தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டே இருக்க வேண்டுமெனில் சென்னையைப் போல் மல்டி-வெர்டிக்கல் தொழில்கள் நடைபெற வேண்டும்.
புத்தாண்டுக் கொண்டாட்டங்களுக்காகச் சென்னையிலிருந்து கல்லூரி நண்பர்கள் வந்திருந்தார்கள். மனைவியை ஊருக்கு அனுப்பி வைத்திருந்த ஒரு நண்பனுடன் அவர்கள் டிசம்பர் கடைசி இரவை எம்.ஜி.ரோட்டில் எஞ்சாய் செய்தார்கள். நானும் அவளும் மற்றொரு குடும்ப நண்பன் வீட்டுக்குப் போனோம். பக்கத்து அபார்ட்மெண்ட் மாடிகளில் எல்லாம் ஸ்பீக்கர்களில் ஆங்கில இசையைக் கசிய விட்டுப் இளம்பெண்கள் இறுக்க ஆடைகளில் பொன் திரவத்தைக் குடித்தார்கள். நாங்கள் கொஞ்ச நேரம் கதை பேசினோம். கேரம் விளையாடினோம். படம் பார்க்கலாம் என்று தேடி நாகேஷ் காமெடி சி.டி. போட்டு சிரித்துக் கொண்டோம். சரியாக 12 மணியில் ப்ளம் கேக் வெட்டி ஆளுக்காள் வாழ்த்திக் கொண்டோம். நாங்கள் இருவரும் வீடு திரும்பும் போது வழியில் கூட்டம் கொஞ்சம் தான் இருந்தது. பையன்கள் எல்லோருக்கும் விஷ் சொன்னார்கள். வீடுகளில் இன்னும் கழட்டப்படாத கிறிஸ்துமஸ் நட்சத்திரங்கள் குளிரில் நடுங்கின. வானில் மேகங்கள் விரைவாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தன.
அனைவர்க்கும் இனிய ஆங்கிலப் புத்தாண்டு நல்வாழ்த்துக்கள்.
Wednesday, December 29, 2010
ஈரோடு - சங்கமம்-2010.
மாநகராட்சிப் பேருந்து நிலையத்தை அடைந்த போது மதியம் வந்து கொண்டிருந்தது. ஞாயிற்றுக்கே உரிய கொஞ்சக் கூட்டம். மஞ்சள் மணக்கும் இலவசக் கழிப்பிடங்கள். தள்ளுவண்டி நீர்மோர்ப் பானைகள். தினத்தந்திஅலுவலகம் . டீசல் இன் பார். காணாமல் போன சைக்கிள் ஸ்டாண்ட். வர்ண மினி பஸ்கள். வரிசையான பழக்கடைகள். தொங்கும் பத்திரிக்கைகள். காரைத் தளங்கள். ஹாரன் சத்தங்கள். மூட்டைகள். மனிதர்கள். நான்கைந்து மரங்கள். மெல்லிய மேகங்கள். வெயில்.
பெருந்துறை செல்லும் பேருந்து ஒன்று சினை பஸாய் நகர யோசித்துக் கொண்டிருந்த இடைவெளியில் நாங்கள் ஏறிக் கொண்டோம். நானும் அவளும். சத்தியமூர்த்தி(?)க்காகப் பள்ளிச் சீருடைகளில் பையன்களும், பெண்களும். "பரிமளம் மஹால் ரெண்டு. ஸ்டாப்பிங் வந்தா சொல்லுங்க...!" "ம்.."
சவிதாவில் லெஃப்ட் கட் அடித்து பார்க் வரை சென்று தொட்டும் தொடாமல் U எடுத்து ஜி.ஹெச்.சில் நிற்கும் போது அன்னை சோனியா காந்தி பிறந்த நாள் விழா பேனர்களில் ஈ.வி.கே.எஸ். இளங்கோவனும், வாசனும் 'நண்பேன்டா...' போஸ் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது ஜூ.வி. வரை ரிப்போர்ட்.
ஆட்சியர் கட்டிடம் தாண்டி ஓர மரங்களையும் பச்சை வயல்களையும் கடந்து ஸ்டாப்பிங்கில் நின்றது. இறங்கிச் சாலையைக் கடந்து ஆட்டோ நிறுத்தத்தில் "டைஸ் அண்ட் கெமிக்கல்ஸ் அசோஷியேஷன் பில்டிங் எங்க இருக்குதுங்க..?" "ரொம்ப தூரமாச்சுங்களே..! ஒரு கிலோமீட்டர் வரும். (கைகாட்டி) இப்படியே போனீங்கனா லெஃப்ட்ல ஸ்டேட் பாங்க் ஏ.டி.எம் வரும். ஒட்டி சந்துல உள்ள போயி மூணாவது கட்டுங்க.."
வெயில் தாரைகள் ஒழுகிக் கொண்டிருந்த வெளியில் நனைந்து கொண்டே அந்த மூன்றாவது கட்டிற்குள் செல்லும் முன்பே கட்டிடம் தெரிந்தது. முந்தைய ஜெயமோகன் நிக்ழவொன்றும் இங்கே தான் நடந்திருந்தது. அப்போது திறந்திருந்த கார் பார்க்கிங் சாத்தப்ப்ட்டிருக்க, சங்கக் கட்டிடத்தில் நுழையும்போது கைகளில் பழமைபேசியின் புத்தகத்தையும் ஒரு நோட்பேட் பேனாவையும் புன்னகையுடன் கொடுத்தனர் இரு சிறுமிகள். அழகாய்.
நாங்கள் அடைந்த போதே பதினொன்று தொட்டிருந்தது. முதல் பேச்சே என்னுடையது என்று தயாராய் வந்திருந்தால், காலி நாற்காலிகள் காற்றாடியின் கீழ் நான்கு கால்களாட்டிக் கொண்டிருந்தன. தாமோதர் சந்துரு வரவேற்றார். மதுரைக் கார்த்திகைப் பாண்டியன், ஸ்ரீதர் கை கொடுத்தனர். அரூரன் வணக்கம் சொன்னார். கதிர் அங்குமிங்கும் ஓய்வின்றி இயங்கிக் கொண்டே இருக்க, ஒரு சலாம் கொடுத்து விட்டுக் காற்று வரும் வழியில் அமர்ந்து கொண்டோம்.
அவள் பழமைபேசி புத்தகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் நானும் ஸ்ரீதரும் வெண்பாக்கள் பற்றிப் பேசினோம். கா.பாண்டியனும் க.கொண்டார். ஒவ்வொருவராக வரத் தொடங்கினர்.
நிகழ்ச்சி நிரலின் படி துவங்கி, எழுத்தாளர் பெருமாள் முருகன் பற்றி சிறு அறிமுகம் கொடுத்து விட்டு அமர்ந்து கொண்டேன். 'சிறுகதைகளை உருவாக்குவோம்' பற்றி நிறைய சொன்னார்.
அம்மாவும் வந்து எங்களோடு சேர்ந்து கொண்டார்.
கோவை பாமரன் தான் எவ்வாறு எழுத்துக்கு வந்தேன் என்று இயம்பிக் கொண்டிருக்க, 'உலக மொக்கையர்களே ஒன்று சேருங்கள்' என்ற அவரது தலைப்பிற்கும் இதற்கும் ஏதேனும் தொடர்பு இருக்குமோ என்று ஆய்ந்து கொண்டிருந்தேன்.
'தமிழ் ஸ்டுடியோ' அருண் இளைஞராக இருந்தார். மேடைத் தமிழை மேலேற்றாமல் இயல்பாகப் பேசினார். அவரது நிறுவனத்தில் குறும்படம் எடுக்க விரும்புபவர்களுக்காகச் செய்து தரும் வசதிகளைப் பற்றிச் சொல்லச் சொல்ல, நாமும் ஒரு குறு எடுத்தால் என்ன என்று கைகள் கொஞ்ச நேரம் பரபரத்தன.
நிரலில் கொஞ்சம் தடம் மாறி 'உலகத்திரைப்படங்கள்' பற்றி சிதம்பரம்.கி. பேசினார். அதற்குள் உணவு வேளை வந்து விட, கவனம் எல்லாம் கவளம் பக்கம் சென்று விட்டதால், இவர் என்ன சொன்னார் என்பதே மூளை ட்ராக்குகளில் சென்று சேரவில்லை. பசி வந்திட படமும் பறந்து போம்!
உணவுக்குப் பின் கொஞ்சம் கூட்டம் கரைந்து போய் விடக்கூடும் என்பதை உஷாராக உணர்ந்து கொண்டு எல்லோரையும் தற்போதே அறிமுகம் செய்து கொள்ளச் சொன்னார் கதிர். ஏதோ பரிசு வாங்கும் பள்ளியர்கள் போல் ஒவ்வொருவராக வந்து மைக்கைக் கைப்பற்றித் தம்மைப் பற்றி மூன்றே வரிகள் சொல்லி அகன்றனர். வழக்கம் போல் ஒரு கூட்டம் பின்புறம் அமர்ந்து கொண்டு சத்தமாகப் பேசி இடைஞ்சல் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களுக்குப் பின் நவீனத்துவமாகப் பிரியாணியை இனிமாவில் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.
மேலே முதல் மாடியில் தனித்தனியாகச் சைவம் மற்றும் அசைவம் டேபிள்கள் இருந்தன. அசைவத்தில் அமர்ந்து வகையாக உண்டபின் 'இனிது இனிது மானிடராய்ப் பிறத்தல் இனிது; அதனினும் இனிது ஈரோட்டுப் ப்ளாக்கராய்ப் பிறத்தல்' என்று கவி பாடிக் கொண்டே கைகழுவினேன். நானும் பரிமாறுகிறேன் பேர்வழி என்று சொல்லி ரசக் குண்டாவை எடுத்தேன்; வேறு கைகளில் தரவேயில்லையே..! இலை வழிய, சோற்றுக் குழியில் ஊற்றி, கைகளில் நனைத்து... ஒரே ரசமாய் இருந்தது.
(எஸ்.வி.சேகர் : சின்னம்மாவுக்கு ரசம் வைக்கக் கற்றுக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
பெரிய மாப்பிள்ளை : என்ன ரசம்?
எஸ்.வி.சேகர் : சிருங்கார ரசம்..!
- சின்ன மாப்ளே..பெரிய மாப்ளே... அல்லது ஹனிமூன் இன் ஹைதராபாத்)
களைப்பாகப் போயிற்று என்று எனக்குள் சொல்லிக்கொண்டு மற்றுமொரு பாயசம் டம்ளரை எடுத்துக் கொண்டு கீழே அரங்கத்திற்கு விரைய, கல்யாண கோஷ்டிகள் போல் ஆங்காங்கே குழுமியிருந்தனர். வெற்றிலை பாக்குத் தட்டும் மொய் நோட்டும் தான் குறை.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து கிளம்பிய ஒரு குழு எல்லா வாசல்களையும் ஷட்டர் போட்டு அடைத்தது; ஜன்னல்களில் ஸ்க்ரீன் முடிச்சுகள் போட்டு வெளிச்ச மறைப்பு ஏற்பட்டதும் எனக்கு ஜனகராஜ் - ப்ரொஜக்டர் - நீலம் நினைவுக்கு வந்தது. நல்ல ( :( )வேளை அப்படியொன்றும் இல்லையாம். 'நிழற்படங்களில் நேர்த்தி' பற்றி ஓர் அமர்வு.
கருவாயன் என்ற சுரேஷ்பாபு தன் கன்னி மேடை நிகழ்வை நிகழ்த்தினார். தமிழ் வலைப்பதிவுகளில் உருப்படியான சிலவற்றுள் ஒன்றான பி.ஐ.டி. பற்றியும் கேமிராவில் அபெர்ச்சர், ஜூம், ஃபோகஸ், லைட்டிங் ஆகியவற்றின் பயன்பாடு பற்றி ஒரே காட்சியின் வேறுபட்ட நிழற்படங்களைக் காட்டி விளக்கினார். கறிச் சோற்றுத் தூக்கத்தை அண்டவே விடாத ஓர் அருமையான நிகழ்வாக அது இருந்தது.
(சப்ஜெக்டாக என்னை ஃபோகஸ் செய்து பேக் க்ரெண்டில் கதிர் மற்றும் பரிசல்காரனை ஜூம் அவுட் செய்து லைட்டிங்கை டீஃபால்ட்டில் வைத்து... Thanks Suresh, Now I can use some technical terms.)
சாரு நிகழ்ச்சியில் அவரது நட்பார்ந்த துரோகியான மிஷ்கினைப் போலவே கறுப்புக் கண்ணாடியைக் கழட்டவே செய்யாத ஓசை செல்லா தமிழ் இணையம் பற்றிச் சொன்னார். வயிற்றில் தர்மத்தின் தலைவன் தலைவர்(ரெளடி) போல் ஒரு பை இருந்தது. அவரது முகநூல் பக்கத்தில் சில படங்களையும், பி.ஐ.டி.யில் தனது முதல் பதிவையும் காட்டினார்.
அம்மாவும் அவளும் ஷாப்பிங்கிற்குக் கிளம்பிப் போனார்கள்.
கூழாங்கற்கள் தளத்தைச் சேர்ந்த லட்சுமணராஜா (ராம்கோவில் மென்பொருளர்) 'நிழற்படங்கள் வழியே ஆவணப்படுத்துதல்' நிகழ்வின் வழியாக எப்படித் தாமும் தன் நண்பரும் சேர்ந்து நிகழ்ச்சிகளை வேறுபட்ட கோணத்தில் பார்த்து நிழற்படத்தில் ஆவணப்படுத்துகிறோம் என்று விளக்கினார்கள். வேதாந்தாவை எதிர்க்கும் ஓர் ஒரிஸாப் பழங்குடிக் கிராமத்தை எடுத்திருந்த கறுப்பு வெள்ளைப் படங்கள் மூலமாக எவ்வாறு அவர்கள் தத்தம் கலாச்சாரக் கூறுகளை இழந்து வருகிறார்கள் என்று காட்டப்பட்டது. வேதாந்தாவின் ஒரு தொழிற்சாலையைத் தூரத்திலிருந்து ஒரு க்ளிக் செய்திருந்தார்கள். "ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி தான் ஒரு ஜெர்மன் ஜர்னலிஸ்ட் போய் அதை போட்டோ எடுக்கப் பார்த்து அடி வாங்கி வந்தான்" புன்முறுவல்.
தேநீர் இடைவேளை விட்டால் இன்னும் நேரமாகி விடக்கூடும் என்பதால் இருக்கும் இடத்தைத் தேடிக் கோப்பை கொண்டு வந்தனர். ஓர் ஓட்டை கப்பில் டீ வந்து விட்டது என்று ஒருவர் நிகழ்ச்சியைக் கவனிக்காமல் மாற்றுக் கப்பில் டீ எப்போது வரும் என்று தேடிக் கொண்டிருந்தார். ஓட்டை அவர் கை கப்பில் மட்டும் இருந்திருக்கவில்லை.
ஆவண நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் கதிர் வந்து நன்றி சொன்னார். குழும உறுப்பினர்களின் அயரா உழைப்பு தான் வெற்றி அடைந்ததன் காரணம் என்றார். நிழற்படம் எடுத்துக் கொள்வோம் என்று அனைவரையும் அழைத்தார். எனக்குக் கூச்சமாய் இருந்தது. ரசத்தை ஊற்றியதன்றி வேறொன்றும் யானறியேன் என்றிருந்தேன். இருப்பினும் ஈற்றாகச் சென்று தலையைக் காட்டி விட்டு வந்தேன்.
மேடை திருப்பூர் சேர்தளம் அமைப்பின் வசம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.
ஒரு கலந்துரையாடல் போல் அரை வட்ட வடிவாக உட்கார்ந்து கொண்டோம். எதிர்கால கோபிநாத் ஆகும் உத்தேசம் கொண்டவர் போல் தோன்றிய திருப்பூர் செல்வம் மைக்கர் ஆனார். வெயிலான், சீனா அவர்கள், பரிசல்காரன் மற்றும் கார்த்திகைப் பாண்டியன் ஆகியோர் மேடையில்.
நிறைய கேள்விகளை ஸ்லைடில் காட்டிக் கீழே ஒரு பொன்மொழியை வேறு எழுதி கவர்ச்சியாக நடத்த விரும்பியிருந்தனர். ஆயினும் நேரப் பற்றாக்குறையினாலும் பங்கேற்பாளர்கள் சரிவர கலந்துரையாடாததாலும் கடைசி ஸ்லைடுகளைத் தாவிச் சென்று நன்றி சொன்னர். ஜாக்கி சேகரும், வால்பையனும் மாறி மாறி மைக்கை எடுத்துக் கொண்டு பேசினர். ஒரு பத்திரிக்கையாளர் வந்து தரையைக் கோபாவேசத்தோடு பார்த்துக் கொண்டு 'பதிவர்கள் சமூகக் கொடுமைகளைப் பற்றி எழுத வேண்டும்; பல பிரச்னைகளைப் பற்றிப் பதிவிட வேண்டும்' என்று வேகமாய்க் கேட்டுக் கொள்வதை, சண்டே சாயங்கால மந்தமாய்ப் பார்த்தோம்.
எல்லோரும் மெல்ல மெல்லக் கலைய அரேஞ்ச் செய்யப்பட்டிருந்த ஆம்னி வேனில் ஓட்டுநருக்கு கீர் மாற்றுவதில் சிரமத்தைக் கொடுத்துக் கொண்டு நான் அமர்ந்து, நிலையத்தை வந்து சேர்ந்த போது அதே கலைந்த பேருந்துகள். தியேட்டர் சனங்கள். லாந்தர் ஒளியில் வறுகடலைகள். மஞ்சள் வானம். மஞ்சள் சோடியம் விளக்குகள். மஞ்சள் மாநகரம்.
பெருந்துறை செல்லும் பேருந்து ஒன்று சினை பஸாய் நகர யோசித்துக் கொண்டிருந்த இடைவெளியில் நாங்கள் ஏறிக் கொண்டோம். நானும் அவளும். சத்தியமூர்த்தி(?)க்காகப் பள்ளிச் சீருடைகளில் பையன்களும், பெண்களும். "பரிமளம் மஹால் ரெண்டு. ஸ்டாப்பிங் வந்தா சொல்லுங்க...!" "ம்.."
சவிதாவில் லெஃப்ட் கட் அடித்து பார்க் வரை சென்று தொட்டும் தொடாமல் U எடுத்து ஜி.ஹெச்.சில் நிற்கும் போது அன்னை சோனியா காந்தி பிறந்த நாள் விழா பேனர்களில் ஈ.வி.கே.எஸ். இளங்கோவனும், வாசனும் 'நண்பேன்டா...' போஸ் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது ஜூ.வி. வரை ரிப்போர்ட்.
ஆட்சியர் கட்டிடம் தாண்டி ஓர மரங்களையும் பச்சை வயல்களையும் கடந்து ஸ்டாப்பிங்கில் நின்றது. இறங்கிச் சாலையைக் கடந்து ஆட்டோ நிறுத்தத்தில் "டைஸ் அண்ட் கெமிக்கல்ஸ் அசோஷியேஷன் பில்டிங் எங்க இருக்குதுங்க..?" "ரொம்ப தூரமாச்சுங்களே..! ஒரு கிலோமீட்டர் வரும். (கைகாட்டி) இப்படியே போனீங்கனா லெஃப்ட்ல ஸ்டேட் பாங்க் ஏ.டி.எம் வரும். ஒட்டி சந்துல உள்ள போயி மூணாவது கட்டுங்க.."
வெயில் தாரைகள் ஒழுகிக் கொண்டிருந்த வெளியில் நனைந்து கொண்டே அந்த மூன்றாவது கட்டிற்குள் செல்லும் முன்பே கட்டிடம் தெரிந்தது. முந்தைய ஜெயமோகன் நிக்ழவொன்றும் இங்கே தான் நடந்திருந்தது. அப்போது திறந்திருந்த கார் பார்க்கிங் சாத்தப்ப்ட்டிருக்க, சங்கக் கட்டிடத்தில் நுழையும்போது கைகளில் பழமைபேசியின் புத்தகத்தையும் ஒரு நோட்பேட் பேனாவையும் புன்னகையுடன் கொடுத்தனர் இரு சிறுமிகள். அழகாய்.
நாங்கள் அடைந்த போதே பதினொன்று தொட்டிருந்தது. முதல் பேச்சே என்னுடையது என்று தயாராய் வந்திருந்தால், காலி நாற்காலிகள் காற்றாடியின் கீழ் நான்கு கால்களாட்டிக் கொண்டிருந்தன. தாமோதர் சந்துரு வரவேற்றார். மதுரைக் கார்த்திகைப் பாண்டியன், ஸ்ரீதர் கை கொடுத்தனர். அரூரன் வணக்கம் சொன்னார். கதிர் அங்குமிங்கும் ஓய்வின்றி இயங்கிக் கொண்டே இருக்க, ஒரு சலாம் கொடுத்து விட்டுக் காற்று வரும் வழியில் அமர்ந்து கொண்டோம்.
அவள் பழமைபேசி புத்தகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் நானும் ஸ்ரீதரும் வெண்பாக்கள் பற்றிப் பேசினோம். கா.பாண்டியனும் க.கொண்டார். ஒவ்வொருவராக வரத் தொடங்கினர்.
நிகழ்ச்சி நிரலின் படி துவங்கி, எழுத்தாளர் பெருமாள் முருகன் பற்றி சிறு அறிமுகம் கொடுத்து விட்டு அமர்ந்து கொண்டேன். 'சிறுகதைகளை உருவாக்குவோம்' பற்றி நிறைய சொன்னார்.
அம்மாவும் வந்து எங்களோடு சேர்ந்து கொண்டார்.
கோவை பாமரன் தான் எவ்வாறு எழுத்துக்கு வந்தேன் என்று இயம்பிக் கொண்டிருக்க, 'உலக மொக்கையர்களே ஒன்று சேருங்கள்' என்ற அவரது தலைப்பிற்கும் இதற்கும் ஏதேனும் தொடர்பு இருக்குமோ என்று ஆய்ந்து கொண்டிருந்தேன்.
'தமிழ் ஸ்டுடியோ' அருண் இளைஞராக இருந்தார். மேடைத் தமிழை மேலேற்றாமல் இயல்பாகப் பேசினார். அவரது நிறுவனத்தில் குறும்படம் எடுக்க விரும்புபவர்களுக்காகச் செய்து தரும் வசதிகளைப் பற்றிச் சொல்லச் சொல்ல, நாமும் ஒரு குறு எடுத்தால் என்ன என்று கைகள் கொஞ்ச நேரம் பரபரத்தன.
நிரலில் கொஞ்சம் தடம் மாறி 'உலகத்திரைப்படங்கள்' பற்றி சிதம்பரம்.கி. பேசினார். அதற்குள் உணவு வேளை வந்து விட, கவனம் எல்லாம் கவளம் பக்கம் சென்று விட்டதால், இவர் என்ன சொன்னார் என்பதே மூளை ட்ராக்குகளில் சென்று சேரவில்லை. பசி வந்திட படமும் பறந்து போம்!
உணவுக்குப் பின் கொஞ்சம் கூட்டம் கரைந்து போய் விடக்கூடும் என்பதை உஷாராக உணர்ந்து கொண்டு எல்லோரையும் தற்போதே அறிமுகம் செய்து கொள்ளச் சொன்னார் கதிர். ஏதோ பரிசு வாங்கும் பள்ளியர்கள் போல் ஒவ்வொருவராக வந்து மைக்கைக் கைப்பற்றித் தம்மைப் பற்றி மூன்றே வரிகள் சொல்லி அகன்றனர். வழக்கம் போல் ஒரு கூட்டம் பின்புறம் அமர்ந்து கொண்டு சத்தமாகப் பேசி இடைஞ்சல் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களுக்குப் பின் நவீனத்துவமாகப் பிரியாணியை இனிமாவில் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.
மேலே முதல் மாடியில் தனித்தனியாகச் சைவம் மற்றும் அசைவம் டேபிள்கள் இருந்தன. அசைவத்தில் அமர்ந்து வகையாக உண்டபின் 'இனிது இனிது மானிடராய்ப் பிறத்தல் இனிது; அதனினும் இனிது ஈரோட்டுப் ப்ளாக்கராய்ப் பிறத்தல்' என்று கவி பாடிக் கொண்டே கைகழுவினேன். நானும் பரிமாறுகிறேன் பேர்வழி என்று சொல்லி ரசக் குண்டாவை எடுத்தேன்; வேறு கைகளில் தரவேயில்லையே..! இலை வழிய, சோற்றுக் குழியில் ஊற்றி, கைகளில் நனைத்து... ஒரே ரசமாய் இருந்தது.
(எஸ்.வி.சேகர் : சின்னம்மாவுக்கு ரசம் வைக்கக் கற்றுக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
பெரிய மாப்பிள்ளை : என்ன ரசம்?
எஸ்.வி.சேகர் : சிருங்கார ரசம்..!
- சின்ன மாப்ளே..பெரிய மாப்ளே... அல்லது ஹனிமூன் இன் ஹைதராபாத்)
களைப்பாகப் போயிற்று என்று எனக்குள் சொல்லிக்கொண்டு மற்றுமொரு பாயசம் டம்ளரை எடுத்துக் கொண்டு கீழே அரங்கத்திற்கு விரைய, கல்யாண கோஷ்டிகள் போல் ஆங்காங்கே குழுமியிருந்தனர். வெற்றிலை பாக்குத் தட்டும் மொய் நோட்டும் தான் குறை.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து கிளம்பிய ஒரு குழு எல்லா வாசல்களையும் ஷட்டர் போட்டு அடைத்தது; ஜன்னல்களில் ஸ்க்ரீன் முடிச்சுகள் போட்டு வெளிச்ச மறைப்பு ஏற்பட்டதும் எனக்கு ஜனகராஜ் - ப்ரொஜக்டர் - நீலம் நினைவுக்கு வந்தது. நல்ல ( :( )வேளை அப்படியொன்றும் இல்லையாம். 'நிழற்படங்களில் நேர்த்தி' பற்றி ஓர் அமர்வு.
கருவாயன் என்ற சுரேஷ்பாபு தன் கன்னி மேடை நிகழ்வை நிகழ்த்தினார். தமிழ் வலைப்பதிவுகளில் உருப்படியான சிலவற்றுள் ஒன்றான பி.ஐ.டி. பற்றியும் கேமிராவில் அபெர்ச்சர், ஜூம், ஃபோகஸ், லைட்டிங் ஆகியவற்றின் பயன்பாடு பற்றி ஒரே காட்சியின் வேறுபட்ட நிழற்படங்களைக் காட்டி விளக்கினார். கறிச் சோற்றுத் தூக்கத்தை அண்டவே விடாத ஓர் அருமையான நிகழ்வாக அது இருந்தது.
(சப்ஜெக்டாக என்னை ஃபோகஸ் செய்து பேக் க்ரெண்டில் கதிர் மற்றும் பரிசல்காரனை ஜூம் அவுட் செய்து லைட்டிங்கை டீஃபால்ட்டில் வைத்து... Thanks Suresh, Now I can use some technical terms.)
சாரு நிகழ்ச்சியில் அவரது நட்பார்ந்த துரோகியான மிஷ்கினைப் போலவே கறுப்புக் கண்ணாடியைக் கழட்டவே செய்யாத ஓசை செல்லா தமிழ் இணையம் பற்றிச் சொன்னார். வயிற்றில் தர்மத்தின் தலைவன் தலைவர்(ரெளடி) போல் ஒரு பை இருந்தது. அவரது முகநூல் பக்கத்தில் சில படங்களையும், பி.ஐ.டி.யில் தனது முதல் பதிவையும் காட்டினார்.
அம்மாவும் அவளும் ஷாப்பிங்கிற்குக் கிளம்பிப் போனார்கள்.
கூழாங்கற்கள் தளத்தைச் சேர்ந்த லட்சுமணராஜா (ராம்கோவில் மென்பொருளர்) 'நிழற்படங்கள் வழியே ஆவணப்படுத்துதல்' நிகழ்வின் வழியாக எப்படித் தாமும் தன் நண்பரும் சேர்ந்து நிகழ்ச்சிகளை வேறுபட்ட கோணத்தில் பார்த்து நிழற்படத்தில் ஆவணப்படுத்துகிறோம் என்று விளக்கினார்கள். வேதாந்தாவை எதிர்க்கும் ஓர் ஒரிஸாப் பழங்குடிக் கிராமத்தை எடுத்திருந்த கறுப்பு வெள்ளைப் படங்கள் மூலமாக எவ்வாறு அவர்கள் தத்தம் கலாச்சாரக் கூறுகளை இழந்து வருகிறார்கள் என்று காட்டப்பட்டது. வேதாந்தாவின் ஒரு தொழிற்சாலையைத் தூரத்திலிருந்து ஒரு க்ளிக் செய்திருந்தார்கள். "ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி தான் ஒரு ஜெர்மன் ஜர்னலிஸ்ட் போய் அதை போட்டோ எடுக்கப் பார்த்து அடி வாங்கி வந்தான்" புன்முறுவல்.
தேநீர் இடைவேளை விட்டால் இன்னும் நேரமாகி விடக்கூடும் என்பதால் இருக்கும் இடத்தைத் தேடிக் கோப்பை கொண்டு வந்தனர். ஓர் ஓட்டை கப்பில் டீ வந்து விட்டது என்று ஒருவர் நிகழ்ச்சியைக் கவனிக்காமல் மாற்றுக் கப்பில் டீ எப்போது வரும் என்று தேடிக் கொண்டிருந்தார். ஓட்டை அவர் கை கப்பில் மட்டும் இருந்திருக்கவில்லை.
ஆவண நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் கதிர் வந்து நன்றி சொன்னார். குழும உறுப்பினர்களின் அயரா உழைப்பு தான் வெற்றி அடைந்ததன் காரணம் என்றார். நிழற்படம் எடுத்துக் கொள்வோம் என்று அனைவரையும் அழைத்தார். எனக்குக் கூச்சமாய் இருந்தது. ரசத்தை ஊற்றியதன்றி வேறொன்றும் யானறியேன் என்றிருந்தேன். இருப்பினும் ஈற்றாகச் சென்று தலையைக் காட்டி விட்டு வந்தேன்.
மேடை திருப்பூர் சேர்தளம் அமைப்பின் வசம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.
ஒரு கலந்துரையாடல் போல் அரை வட்ட வடிவாக உட்கார்ந்து கொண்டோம். எதிர்கால கோபிநாத் ஆகும் உத்தேசம் கொண்டவர் போல் தோன்றிய திருப்பூர் செல்வம் மைக்கர் ஆனார். வெயிலான், சீனா அவர்கள், பரிசல்காரன் மற்றும் கார்த்திகைப் பாண்டியன் ஆகியோர் மேடையில்.
நிறைய கேள்விகளை ஸ்லைடில் காட்டிக் கீழே ஒரு பொன்மொழியை வேறு எழுதி கவர்ச்சியாக நடத்த விரும்பியிருந்தனர். ஆயினும் நேரப் பற்றாக்குறையினாலும் பங்கேற்பாளர்கள் சரிவர கலந்துரையாடாததாலும் கடைசி ஸ்லைடுகளைத் தாவிச் சென்று நன்றி சொன்னர். ஜாக்கி சேகரும், வால்பையனும் மாறி மாறி மைக்கை எடுத்துக் கொண்டு பேசினர். ஒரு பத்திரிக்கையாளர் வந்து தரையைக் கோபாவேசத்தோடு பார்த்துக் கொண்டு 'பதிவர்கள் சமூகக் கொடுமைகளைப் பற்றி எழுத வேண்டும்; பல பிரச்னைகளைப் பற்றிப் பதிவிட வேண்டும்' என்று வேகமாய்க் கேட்டுக் கொள்வதை, சண்டே சாயங்கால மந்தமாய்ப் பார்த்தோம்.
எல்லோரும் மெல்ல மெல்லக் கலைய அரேஞ்ச் செய்யப்பட்டிருந்த ஆம்னி வேனில் ஓட்டுநருக்கு கீர் மாற்றுவதில் சிரமத்தைக் கொடுத்துக் கொண்டு நான் அமர்ந்து, நிலையத்தை வந்து சேர்ந்த போது அதே கலைந்த பேருந்துகள். தியேட்டர் சனங்கள். லாந்தர் ஒளியில் வறுகடலைகள். மஞ்சள் வானம். மஞ்சள் சோடியம் விளக்குகள். மஞ்சள் மாநகரம்.
Monday, December 20, 2010
நாஞ்சில் நாடருக்கு வாழ்த்துக்கள்.
இவ்வாண்டுக்கான சாகித்ய அகாதமி - தமிழ் விருது பெறுகின்ற எழுத்தாளர் திரு.நாஞ்சில் நாடன் அவர்களுக்கு வாழ்த்துக்கள்.
***
Pic Courtesy :: http://farm3.static.flickr.com/2208/2201252799_b7f192a265.jpg?v=0
Tuesday, December 07, 2010
நானே
தேடிய பெருங்கவிதை ஒன்று நெடுங்காலமாய் ஒரு கல்லிடுக்கில் ஒளிந்து கொண்டிருந்தது. தடுக்கிக் கொண்டு கீழே விழுந்ததும் ஒரு சாரையைப் போல மெல்ல எட்டிப் பார்த்தது. அதன் நா நுனியில் வார்த்தைகளின் நஞ்சு தடவப்பட்டிருந்தது. மேனிமேல் ஒரு பளபளப்பான தோல் நிலவொளியில் மினுங்கியது. நாசி வழி வெங்காற்று வெளியே வந்து சுற்றுப்புறத்தைச் சூடாக்கியது. நீல விழிகள் பாரித்த ஒளி, உமிழ்ந்த வேகத்தில் சிறு கற்கள் பொசுங்கின. கைகள் அற்றுக் கால்களும் அற்று மெல்லத் தன்னை அசைத்து வெளியே வந்து நின்றது.
அள்ளி விழுங்கிக் கொள்ளும் யத்தனத்தில் மெல்ல அணுகினேன். செவ்வாய் மேல் காமம் பூசியிருக்க, முத்தமிட்டேன். தீ தீண்டும் சுகம். வழுவழு உடல் தரித்து ஈரம் பதித்த நல் வரிகளால் எழுதப்பட்டிருந்ததைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் விழுங்கினேன்.
நானே கவிதையானேன்.!!
Pic courtesy :: http://www.allarminda.com/wp-content/uploads/2010/10/poetry2.jpg
Subscribe to:
Posts (Atom)