ஒரு சிப் காபி, பிறகு எழுதுவோம்.

Cogito ergo sum.

நான் சிந்திக்கிறேன், எனவே நான் இருக்கிறேன்.

-René Descartes.

வலைப்பதிவுலகில் இதற்கு மாற்றாக, 'நான் எழுதுகிறேன். எனவே நான் இருக்கிறேன்.' என்று சொல்லலாம்.

சிறுவர்மலர், அம்புலிமாமா, பூந்தளிரில் துவங்கி, பதின்வயதில் இராஜேஷ்குமார் மூலம் கதைகள் உலகில் நுழைந்து, அத்தளத்தில் பலரைப் படித்து, பாலகுமாரன், சுஜாதா என்ற மற்றொரு தளத்திற்குத் தாவி, அவர்கள் காட்டிய திசைகளில் குதித்தோடி, காலச்சுவடு, உயிமை, தீராநதிகளில் கலந்திருப்பவர்கள் ஒரு பகுதி.

பள்ளி, கல்லூரிகளில் பாட புத்தகங்களிலேயே முழு படிப்பும் படித்து, விளையாட்டு, தியேட்டர்கள், ஊர் சுற்றல்கள் என்றெல்லாம் அனுபவித்து விட்டு, இப்போது வலைப்பதிவு பக்கம் வந்திருப்பவர்கள் ஒரு பகுதி.

இரு வகை மக்களும் எழுதுகிறோம். ஆனால், கண்டிப்பாக வித்தியாசங்கள் தெரியும்.

சுண்டல் சுற்றிக் கட்டிய கசங்கிய தாளில் இருந்து, சுற்றி ப்ளாஸ்டிக் கவர் போட்ட தலையணை புத்தகங்கள் வரை படித்து விட்டு எழுத வரும் போது, கண்டிப்பாக அவற்றின் தடங்கள் அந்த எழுத்துக்களில் தெரியும். அந்த செழுமை, அந்த நளினம், அந்த நடை சொல்லி விடும்.

புதிதாக எழுத வருபவர்களுக்கு அத்தகைய வளம் ஆரம்பத்தில் இருக்காது. நிறைய எழுதுவதன் மூலமும், அதை விட நிறைய நிறைய படிப்பதன் மூலமும் மட்டுமே, மொழிநடை, அதன் கவர்ச்சியான சிடுக்குகள் வழி உணர்ந்து எழுத முடியும்.

புதிதாக எழுத வருபவர்களை 'ஊக்குவிக்கிறேன் பேர்வழி' என்று வெறும் பாராட்டு வார்த்தைகளையோ, புகழ்ச் சொற்களையோ மட்டும் சிந்தும் போது, அவர்கள் அங்கேயே, தாம் எழுதும் தரத்திலேயே தேங்கிப் போய் விடுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம். பாராட்டுவது தவறில்லை, ஆனால் அதே சமயம் குறைகளையும் தவறாமல் சொல்லி, மேலும் அவர்கள் தம்மை அகலப்படுத்திக் கொள்வதற்கான வழிகளைச் சொல்லுதல் தேவை என்று நினைக்கிறேன்.

நாம் எழுதுவதற்கென ஒதுக்கும் நேரத்தில் மூன்றில் இரண்டு பங்கை படிப்பதற்கும், மிச்ச ஒன்றை மட்டும் எழுதுவதற்கும் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

தமிழில் புதிதாக எழுத வருபவர்கள் எந்தெந்த நூல்களைப் படித்தால் நல்லது என்பதை என் பார்வையில் இருந்து சொல்லவும், படைப்பு பணியில் ஈடுபடுதல் என்பதைப் பற்றி படித்த அனுபவங்களில் இருந்தும், சொந்த அனுபவங்களில் இருந்தும் கூறவும் ஆசை; அச்சு எழுத்துக்கள் மட்டுமின்றி, இணைய எழுத்துக்களிலும் எவற்றைப் படிக்கலாம், எவற்றை புரிந்து கொள்வது எப்படி என்பதைப் பற்றி எழுத நினைக்கிறேன்.

தமிழ் வலையுலகில் பெரும் பெரும் பெரியவர்கள் இன்னும் சிறப்பாக சொல்ல முடியும்; புதியவர்களுக்கு வழிகாட்ட முடியும். தேடிப் பார்த்தவரைக்கும் அப்படி ஒரு முயற்சி கண்ணில் படவில்லை. எனவே நானே துவக்குகிறேன். இது ஓர் ஆரம்பம் மட்டுமே; படிக்கும் பலரது தொடர்ச்சியான கருத்துகளும், எதிரெதிர் திசைகளில் பாய்கின்ற விமர்சனங்களும் மேலும் மேலும் இந்த முயற்சியை மெருகூட்டி, புத்தம் புதிதாகத் தமிழில் எழுத நினைப்பவர்களுக்கு ஒரு முழுமையான கையேடாக பரிமளிக்க வேண்டும் என்பதே இம்முயற்சியின் இலக்கு!

ஆரம்பம் ::



இப்போது நாம் புத்தம் புதிதாக எழுத வந்திருக்கிறோம். மொழியின் உபயோகம் இதுவரை நமது பேச்சில் இருந்து வந்திருக்கின்றது. மற்றப்டி கடிதம் எழுதுதல் என்ற அளவோடு மட்டுமே நமது எழுதுதல் முடிந்து விட்டது.

இப்போது வலைப்பதிவு எழுத வந்திருக்கும் போது, முதன் முதலில் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய ஒன்று இலக்கணம். 'இலக்கணத்தை முழுக்க தெரிந்து கண்டு இலக்கணத்தை மீறலாம்' என்கிறார் ஜெயகாந்தன்.

இலக்கணம் என்றால் பள்ளியில் படித்த அத்தனையையும் படிக்கத் தேவையில்லை.

இணையம் என்ற சாஸ்வத மாய வெளியில் என்றும் நிலைத்தன்மை கொண்டிருக்கப் போகின்ற நமது எழுத்துக்கள், சொற்பிழைகள் இல்லாமல் இருக்க வேண்டியது மிக முக்கியம் என்றே எனக்குப் படுகின்றது.

'ஓர் - ஒரு' உபயோகங்கள், 'சோமுவும், எருமையும்.. வருகின்றார்களா, வருகின்றனவா..?' சந்தேகங்கள் போன்ற எளிமையான தவறுகள் நிறைய இடங்களில் பார்க்கிறேன். சிந்தனை அவசரங்கள், கால அவகாசமின்மை போன்ற பல காரணங்களினால் இந்த தவறுகள் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டே இருக்கின்றன. நாளடைவில் இவை இயல்பானவை என்றே ஏற்றுக் கொள்ளப்படும் நிலைமை ஏற்பட்டு விடுகின்றது.

- தொடரும்.

படங்கள் நன்றி :: http://hotfile.files.wordpress.com/2009/03/ist2_3965048-back-to-school-colorful-child-writing.jpg

http://www.life123.com/bm.pix/child_writing_on_board.s600x600.jpg