படம் காட்டுகிறோம்.

தனக்குரிய ஒரு கலைத்துறையை அடையாளம் கண்டு கொள்ளும் முன், பெரும்பாலான கலைஞர்கள் எடுத்துக் கொள்ளும் defaultஆன (தமிழில் என்ன?) ஒன்று ஓவியம். இந்த தப்பான ஆரம்பத்தில் தம்மை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு, பின் தத்தம் துறையை அறிந்து ஓவியத்தில் இருந்து வெளியேறி விடுகிறார்கள்.

மாருதி அவர்களின் ரியலிஸ்டிக் ஓவியங்களின் மேல், அந்த அழகான பெண்கள் மேல் கொண்ட ப்ரேமை என்னையும் ஓவியத்தில் தள்ளி, அவ்வப்போது சில வரைந்து பழகி, வாட்டர் கலர், ஸ்கெட்ச், பென்சில், லைன் ட்ராயிங்குகளில் இறங்கி, ஹெச், ஹெச்.பி, பி, அப்சரா, நட்ராஜ், கேமல் மாத்திரை கலர் பாக்ஸ், இண்டியன் இங்க், பாட்டில்கள், இண்டியன் வொய்ட் போன்ற டெக்னிக் வார்த்தைகளில் மிரள வைத்து, பிசிறடிக்கும் பிரெஷ் நுனிகளைச் சேர்த்து நூல் கட்டுதல் போன்ற நுணுக்கங்கள் புரிந்து, ஆயில் பெய்ண்டிங்கிற்கான ஆயத்தங்களில் இறங்கும் போது, தீவிரமாக எழுத்தின் மேல் கவனம் சென்று, இப்போது MS பெய்ண்ட் ப்ரெஷ் கூட தொடுவதில்லை.

சின்னஞ்சிறு காலே, சிற்சில பொழுதுகளில் வரைந்த சில படங்கள் கீழே :





படங்களைப் பார்த்து விட்டு, யாரு என்றெல்லாம் கேட்கப்படாது.

'அண்ணன் காட்டிய வழியம்மா' என்று பாடிக் கொண்டே என் தம்பியும் படங்கள் வரையத் துவங்கி என்னை விடவும்(?) நன்றாக வரைகிறான். அவனது படங்கள் :







தமிழ்ப்பறவை போன்றவர்கள் இன்னும் விடாப்பிடியாகத் தொடர்வது ஆச்சர்யம் அளிக்கின்றது.