எனவே, நான், வேண்டாம். - 5

"டாக்டர்..! நான் க்ளீனா சொல்லிட்டேன். பெங்களூர்ல இருந்து வரும் போது சந்த்ரூ என்ன எல்லாம் சொன்னானோ அதை எல்லாம் க்ளியரா சொல்லிட்டேன். என்ன ப்ராப்ளம் அவனுக்கு?" ராக்கேஷ் கேட்டான்.

அறை : டாக்டர் கைலாசபதியின் கன்சல்டிங் ரூம்.

யாவர் : ராக்கேஷ், சந்த்ரூவின் பெற்றோர், சில இளைய மருத்துவர்கள், நான் மற்றும் நீங்கள்.

"மிஸ்டர் ராக்கேஷ்! நீங்க சொல்றதை எல்லாம் வெச்சுப் பார்க்கும் போது எனக்கு சில முடிவுகள் எடுக்கத் தோணுது. பட் ஸ்டில் சில கொஸ்டின்ஸ் பாக்கி இருக்கு, உங்க கிட்ட கேக்கறதுக்கு! நீங்க அவர் கூட ஸ்கூல்ல இருந்து காலேஜ் வரைக்கும் படிச்சிருக்கீங்க இல்லையா?"

"எஸ் டாக்டர்!"

"சந்த்ரூக்கு காலேஜில் ஏதாவது காதல் அனுபவம் இருக்கா?"

தயக்கமாக சந்த்ரூவின் பெற்றோரை ஏறிட்டு,"இருந்தது சார்!"

"அதைப் பத்தி நீங்க கொஞ்சம் சொல்லணும்"

"அவனும், ஒரு நார்த் இண்டியன் கேர்ளும் ரொம்ப டீப்பா லவ் பண்ணாங்க. ரீமா. அது தான் பொண்ணு பேர். அவ எஸ்.ஐ.ஈ.டி. நாங்க லயோலா. ரெண்டு பேரும் ரொம்ப ஜோவியலா சுத்துவாங்க. தியேட்டர்ஸ், ரெஸ்டாரண்ட்ஸ், நிறைய தடவை அவுட்டிங் எல்லாம் கூட போயிருகாங்க. அவ்வளவு லவ்வபிள் கப்பிளா இருந்தாங்க. இவன் நல்லா படிக்கிற பையன். சடனா எல்லாம் உடைஞ்சு போச்சு. ஏதோ ப்ரச்னை அவங்களுக்குள்ள. இவன் ஏதோ எல்லை மீறிட்டதா வதந்தி எங்களுக்கு கிடைச்சுது. அதில அந்தப் பொண்ணு கோபமாகி, அவன் கூட லவ்வை ப்ரேக் பண்ணிடிச்சு. அதில இவன் ரொம்ப சீரியஸா மெண்டல் அப்செட் ஆகிட்டான். அதில் ரேங்க் குறைஞ்சு போய்... என் கூட சி.ஏ. பண்ண வேண்டிய பையன் சார். இப்ப ஏதோ ஒரு கால் சென்டர்க்கு வேலைகுப் போய்ட்டு இருக்கான் டாக்டர். நீங்க தான் அவனை எப்படியாவது சரி பண்ணனும். ப்ளீஸ்...!"

"ஓ.கே. மிஸ்டர் வெங்கட் ராகவன் உங்க கிட்ட ஒரு கேள்வி. மிஸ்டர் சந்த்ருவுக்கு சின்ன வயசில அவர் மனசில ஏதாவது பாதிப்பு ஏற்படற மாதிரி நிகழ்ச்சிகள் ஏதாவது நடந்ததுண்டா? அதை நினைச்சு அவர் பயந்திருக்காரா?"

அந்த மிஸ்டர் வெ.ரா. யோசித்துக் கொண்டிருக்க, மிஸஸ் வெ.ரா. குறுக்கிட்டார்.

"டாக்டர்! நான் சொல்றேன். ஒரு தடவ சின்ன வயசில கிராமத்துக்கு ஆனுவல் லீவ் போயிருந்தப்ப, ஒரு குடும்பமே தற்கொலை பண்ணிக்கிட்டாங்க. அவன் போயிருந்தது பாட்டி விட்டுக்கு. இவர் அம்மா வீடு. அந்தக் குடும்பம் இவங்க வீட்டுக்குப் பக்கத்திலேயே இருந்திருக்கு. ரெண்டு பெரியவங்க, ரெண்டு சின்னப் பசங்க, ஒரு குட்டிப் பொண்ணு... எல்லோரும் இறந்திருந்தாங்க. கடன் தொல்லை. ஒரே ஒரு பாட்டி மட்டும் உயிரோட இருந்திருக்காங்க. அவங்க ஒவ்வொரு பிணமா கட்டிப் புரண்டு அழறது இவன் மனசில அப்பப்டியே பதிஞ்சிருக்கணும். ஏன்னா, அப்புறம் அவன் லீவு முடிஞ்சு வீட்டுக்கு வந்ததுக்கு அப்புறமும் அப்பப்போ தூக்கத்தில் இருந்து திடீர் திடீர்னு முழிச்சுக்குவான். நடுங்கும் உடம்பு. அது மறையவே ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு. அது ஒண்ணு தான் எனக்குத் தெரிஞ்சு மன அளவில பாதிப்பு அவனுக்கு.." கண்களில் துளிர்த்த உப்பு நீரைத் துடைத்தபடியே அவர் பேசினார்.

டாக்டர் தீவிரமாக யோசித்தார். அறையின் மெல்லிய கடிகாரம் முட்களைத் தள்ளிக் கொண்டிருந்தது.

டாக்டர் பேச ஆரம்பித்தார்.

"ராக்கேஷ்! உங்களுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கும். A Beautiful Mindனு ஒரு படம் வந்திச்சு. 2001ல. Schizophreniaனு ஒரு Psychiatric Disease . அதாவது அவங்க, அவங்களே க்ரியேட் பண்ணிக்கிட்ட ஒரு உலகத்தில் வாழ்வாங்க. அதில அவங்களே கேரக்டர் ஃபார்ம் பண்ணிக்குவாங்க. அந்த கேரெக்டர் என்ன செய்யும், என்ன செய்யணும் எல்லாம் இவங்க தான் முடிவு பண்ணுவாங்க.

அது போல் ஒரு நோய்.. நோய்னு சொல்லலாமானு தெரியல. அது தான் இப்ப சந்த்ருவுக்கு வந்திருக்கு.

ஏன் சந்த்ருவுக்கு மட்டும் வரணும்? குட் கொஷன். எல்லோரையும் போல் வாழாத அப்நார்மல் லைஃப். நைட் லைஃப். அதில் அவர் பேர் வேற. வேற விதமான கல்ச்சர் உள்ள மக்களோட பேச வேண்டி இரூகு. அந்த நைட்ஸ் மட்டும் அவர் வேற ஒரு ஆளா மாற வேண்டி இருக்கு. வேற ஒரு பேரோட், வேற ஒரு கல்ச்சர்ல பேசிக்கிட்டு, சுற்றி இருக்கிற உலகத்தோட சம்பந்தமே இல்லாம எங்கயோ இருக்கற வேற ஒரு மக்கள்கூட... சுற்றி இருக்கிற உலகம் தூங்கினப்புறம் இவர் விழிக்க வேண்டி இருக்கு. இவர் தூங்க போகும் போது, உலகமே - இவரைச் சுற்றின் இருக்கிற உலகமே - தன் வேலையைப் பார்த்து ஓடுது. இப்படி இவர் வேலை இவருக்கு வேற ஒரு உலகத்தைக் காட்டுது.

இவர் உடல் மட்டும் இங்க இருக்கு. மனம் ரெண்டு விதமான உலகங்களுக்கு போய்ட்டு போய்ட்டு வருது. அதுவும் தினமும். பகல்ல ஒரு உலகம். இரவில் சம்பந்தமே இல்லாத வேற ஓர் உலகம்.

அங்கயே அவருக்கு ரெண்டு விதமான கேரக்டர்ஸைக் கொடுக்குது.

கால் சென்டர்ல ஒர்க் பண்ற எல்லார்க்கும் இப்படித் தான் இருக்குமா? நாட் நெசசரி. இப்படி இரு வேறு வாழ்க்கையையும் எஞ்சாய் பண்ணி வாழ்றவங்களையும் எனக்குத் தெரியும்.

பட் சந்த்ரு கொஞ்சம் வேற மாதிரி. இவருக்கு ஒரு டீப் லவ் இருந்திருக்கு. அது உடைஞ்சிருக்கு. இவரையும் உடைச்சிருக்கு. அதில சிதறிப் போனவர் இன்னும் சரியா ஒட்டல. அந்த லவ் டீப்ப அவருக்கு இருந்திருக்கு. அதை விட அந்த லவ் இப்ப இல்லைங்கற உண்மை அவர் மனசில, அடியாழத்தில் ஒரு நெருப்பா புகைஞ்சிட்டே இருந்திருக்கு.

லெட் இட் பி.

தென் அனதர் இம்ப்பார்ட்டண்ட் திங். சின்ன வயசில கிராமத்தில் பார்த்த மரணங்கள். அந்தப் பதிவுகள் துடைக்கவே முடியாதபடி இவர் சப் கான்ஷியஸ் மைண்ட்ல இருந்திருக்கணும்.

மாறுபட்ட வாழ்க்கை முறைகள், நைட் லைஃப், உடைஞ்ச காதல், கேக்க ஆள் இல்லாத தனிமை, அடியாழத்தில் இருந்து கிளம்பி வந்த மரணங்கள்.... எல்லாம் சேர்ந்து இவரை ஒரு கொலாப்ஸ்ட் ஸ்டேட்ல கொண்டு போயிருக்கு. ஒரே அழுத்தம். அந்த மெண்டல் ப்ரஷர்ல இருந்து தப்பிக்கறதுக்கு இவர் தேர்ந்தெடுத்த வழி அந்த அழுத்தங்கள் கேட்கிற காட்சிகளை மனதிற்கு கொடுத்து அதை நம்ப வைக்கிறது. இந்த மெதட்ல மனம் நம்பிடுச்சுனா, அந்த அழுத்தங்கள் அப்புறம் இருக்காதுனு நம்பி இருக்கார்.

அப்ப வெளி வந்த ஒரு கேரக்டர் தான் அழகர்சாமி.

அந்த கேரக்டர் யாரும் இல்ல. மரணம் அடைஞ்ச ஒரு பையனை இவர் உருவாக்கறார். இவர் கிராமத்து மனிதர்கள், அங்கிருந்து வெளியே வர்ற ஸ்டூடண்ட் எப்படி இருப்பான் அப்படின்னு இவர் படிச்சதை வெச்சு ஒரு பிம்பம் வெச்சிருக்கார். அதில் இந்த அழகிரிசாமியை மோல்ட் பண்றார்.

கிராமத்து பையன்கள் பண்ற மாதிரி ஒரு வாழ்க்கையை அந்த கேரக்டருக்கு கொடுக்கறார். மால்களைப் பார்த்து வியப்பது, சிட்டி பொண்ணுங்களை ஆச்சரியமாப் பாக்கறது.. இத்யாதி, இத்யாதி. இப்படி இவர் வில்லேஜ் பசங்களைப் பற்றி வெச்சிருக்கிற பிம்பம் தான் அழகர்சாமி.

நெக்ஸ்ட் அந்த கேரக்டரை இவர் போகணும்னு நெனச்ச வேலைக்கு அனுப்பறார். இவர் காதலிச்ச பொண்ணையே காதலிக்க வைக்கிறார். நல்லாக் காதலிக்கும் போது, சப் கான்ஷியஸ் மைண்ட்ல இருக்கற காதல் தோல்வி வெளிய வருது. 'அது எப்படி நான் காதலிச்சுத் தோற்று போன பொண்ணை, இவன் காதலிக்கலாம்'னு கேள்வி கேக்குது.

மனிதனோட பேஸிக் இன்ஸ்டின்க்ட் ஜெலஸி. பொறாமை ஒரு அடிப்படை குணம். அது வெளிய வந்தப்புறம், இவரே அந்தக் காதலை முடிச்சு வைக்கிறார். அதுக்கு இவர் யூஸ் பண்ணின டெக்னிக் இவர் காதல் தோல்வி அடைந்த விதம். அதே டயலாக்ஸ். மனசிலிருந்து வெளியே எடுத்து இவர் யூஸ் பண்ணி இருக்கார்.

அழகர்சாமியோட காதலை முடிச்சு வைக்க இவர் போட்ட திட்டம் தான், அப்படி ஒரு பொண்ணே இல்லைனு அழகர்சாமி காரெக்டரை நம்ப வெக்கிற சிட்சுவேஷன்ஸ்.

அப்படியே அவனைக் கொலையும் பண்ணி அவன் காரெக்டரை சாகடிச்சிடறார்.

காதல் தோல்வில அழகர்சாமி சூசைட் பண்ணிக்கிற மாதிரி, இவர் அந்த கேரக்டரை முடிச்சு வெச்சிட்டார்.

எப்படி ஓர் எழுத்தாளர் ஒரு கேரக்டரை கதைக்கு உள்ள கொண்டு வந்து, அதை அவர் ஏற்படுத்தற சிச்சுவேஷன்ஸ்ல நடமாட விட்டு, அதை செயல்பட வைக்கிறாரோ.. அதே போல் சந்த்ரூவும் அழகர்சாமினு ஒரு கேரக்டரை உருவாக்கி அதை செயல்பட வெச்சு, கடைசியில் அது இவர் காதலுக்கு போட்டின்னு வந்ததுக்கு அப்புறம், இவரே அந்த கேரக்டரை முடிச்சு வைக்கிறார்.

விஷுவல் ஹாலுஷினேஷன் படி சந்த்ரு உருவாக்கின அழகர்சாமி கேரக்டருக்கு , விசுவல் ஹாலுஷினேஷன் படி காதலி இல்லைனு செயல்படுத்தினார்னா, மனம் என்ற ஒன்றைப் பற்றி என்ன சொல்றது சொல்லுங்க?

வாட் டு சே ஃபர்தர்? மனித மனம் என்பது இன்னும் புரிபடாத ஒரு மாயக் கரும் குகை. அதில் நாம் போக வேண்டிய தூரம் இன்னும் எவ்வளவோ இருக்கு.

அவராகவே ரெண்டு கேரக்டரா இருந்து, ஒரு கேரக்டரை முடிச்சு பட் இன்னும் அந்த கேரக்டரை விட்டு வெளியே வராம இருக்கார். வி ஹேவ் டு ட்ரீட் ஹிம் இன் தட் வே.

திஸ் கேஸ் இஸ் சம் ஹவ் ரிடிகுலஸ்.

தட்ஸ் ஆல்..."

(முற்றும்.)

எனவே, நான், வேண்டாம். - 4.

சிலுசிலுவென தான் இருந்தது.

ரூஃப் டாப்பில் இருக்கும் கேண்டீனில் இருந்து உயரமான, ஒல்லி கப்பில் கார்ன் சூப்பும், வெனிலாவும் வாங்கி வந்து அமர்ந்தேன். ப்ளாஸ்டிக் சேர்களில் இருந்து வித்தியாசப்பட்டு இருந்தது. மடிவாலா ஃப்ளை ஓவர் இன்னும் தெளிவாகவே தெரிந்தது. வரும் போது ஃப்ளைட்டில் சரியாகத் தெரியவில்லை. அடைத்துக் கொண்டு இருந்த சின்னச் சின்ன கார்களும், பைக்குகளும் இண்டு இடுக்கில் கூட வியர்வை உதிர நின்று கொண்டும் நகர்ந்து கொண்டும் இருந்த ஜனங்களின் தலைக்கு மேல் பறந்து 09:20 மணிக்கு பெங்களூர் ஹெச்.ஏ.எல். ஏர்போர்ட்டில் வந்து சேர்ந்த போது ,தெரிந்தது.

இன்னும் அந்த குளிர் மாறவேயில்லை.

"Good Morning Gentleman! Welcome to the Communication Triangle Workshop. And as you know me.."

அந்த ஜெர்மானியனின் கெட்ட ஆங்கிலம் இன்னும் காதுக்குள் வட்டமிட்டபடி இருந்தது. இவன் பேசும் மொழிக்கு, அழகர்சாமியின் ஆங்கிலம் கொஞ்சம் தேவலாம் போல் இருந்தது.

சட்டென ஞாபகம் வந்தது. என்ன ஆனது அவனுக்கு? ஏன் இன்னும் ஃபோன் செய்யவில்லை?

காலை இடைவேளையில் நடந்தது என்ன?

எனக்கு ஒரே குழப்பமாக இருந்தது. நான் கண்டறிந்த்து உண்மை தானா? இல்லை நான் தான் குழப்பிக் கொள்கிறேனா?

அழகர்சாமி பேசிய கடைசிக் காலுக்கு நானும் கால் செய்தேன். ஆனால் கிடைத்த பதில் அதிர்ச்சி அளித்தும், கொஞ்சம் நான் நினைத்தது சரி தான் என்றது போலும் தோன்றச் செய்தது. அப்படியெனில் அப்படி ஒரு எண்ணே இல்லையா? க்வின்ஸ்லேண்ட் சென்று வந்த டிக்கெட் ரசீதை மறுபடியும் தான் செக் செய்தேனே! அதில் ஒரே ஒரு Allow தானே சீல் குத்தி இருந்தது. மற்றொரு டிக்கெட் அவளிடம் இருக்கலாம். இல்லாவிடில் கிழே தூக்கி எறியப்பட்டு இருக்கலாம். அல்லது ஏதேனும் ஆகி இருக்கக் கூடிய லட்சக்கணக்கான வாய்ப்புகளில் ஏதேனும் ஒரு வாய்ப்பைத் தேர்வு செய்து அதன் விதி அமைந்திருக்கலாம்.

அதைச் செக் செய்து கொள்ளத்தானே கால் செய்து பார்த்தோம்.

அப்படி ஒரு எண்ணே இல்லை என்றால், யாருடன் அ.சாமி அப்படிக் காதலோடும் கத்தலோடும் பேசிக் கொண்டு இருந்தான்?

ஒரு முறை கூட நான் பார்க்கவில்லையே அவளை! அவளைப் பற்றி என்ன எல்லாம் சொல்லி இருக்கிறான்? Accumulate செய்! எங்காவது லாஜிக் இடிக்கிறதா, இல்லை உள்ளதா என்று பார்ப்போம்!

"எக்ஸ்க்யூஸ் மீ சார்! திஸ் இஸ் நோ ஸ்மோக்கிங் ஸோன்! சோ ப்ளீஸ்...!" மென்மையாக மறுதலித்தான் வெண்ணுடை பேரர் ஒருவன்.

இரண்டாக மடித்து, நொறுக்கி 'வா.. என்னை உபயோகி' என்று காதலுடன் பார்த்த கரடி வாய் டஸ்ட் பின்னில் விசிற்னேன் ஃபில்டரை!

மாடியில் விளிம்பில் நின்று கொண்டு யோசித்தேன்.

அவள் பெயர் என்ன சொன்னான்..? என்ன? என்ன?.. மறந்து விட்டது. அப்புறம் ஞாபகம் வரும். படுத்திக் கொள்வோம். அவள் இவனுடன் படித்தவளா? ஆ.. எப்படி இருக்க முடியும். இவன் இருந்தது மதுரையில்! அவளோ வட நாடு என்றான். சரி! எப்படிப் பழக்கம்! சென்னையின் நெரிசல்களில் காதல் பற்றிக் கொள்ள ஆயிரம் நேரங்கள் இருக்கின்றன. மற. எங்கெல்லாம் சென்றான்? பலவித ரெஸ்டாரண்ட்கள். தியேட்டர்கள். பார்க்குகள். கடைசியாக க்வின்ஸ்லேண்ட். எங்கே தங்கி இருப்பதாகச் சொல்லி இருக்கிறான். ஏதோ ஒரு ஹாஸ்டல்? விசாரிக்க வேண்டும். அவனைத் தவிர வேறு யாராவது அவளைப் பார்த்திருப்பார்களா. அவன் சொன்ன அத்தனையும் நிஜமாய் இருக்கும்பட்சத்தில் கண்டிப்பாக ஓர் ஆயிரம் பேராவது பார்த்திருப்பார்கள்.

அழகர்சாமி மயங்க வேண்டும் என்பதற்கு அவள் ரம்பையோ, மேனகையோ என்று இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆனால் பெண்ணாய்ப் பிறந்தாலே குறைந்தது 237 பேர்களின் (ஆண், பெண் சேர்த்து!) காதலுக்கு ஆளாகிறாள் என்று புள்ளி விவரங்கள் கூறுவது நினைவுக்கு வந்தது. மற்றும் ஒருவர் ஒரே ஒருவர் அவளைப் பார்த்திருப்பதாக தெரிய வந்தால்.. போதும்.

எனது கணிப்பு தவறாகி விடும் அப்படித்தான் ஆக வேண்டும் என்று நானும் விரும்புகிறேன்.

எதற்கும் ஒரு முறை கால் செய்து பார்ப்போம் அவனுக்கு!

மற்றும் ஒரு முறையா?

காலையில் ஷேவ் செய்து கொள்ளும் போது, ராகேஷ்ஷிடம் (ராகேஷ் யார்? அவன் என் பால்ய நண்பன். இந்தக் கதைக்கு இந்த இடத்தில் மட்டும் தேவைப்படுபவன். வேறு எந்த சீனும் இல்லை. எனவே இந்தக் கதையை நாடகமாக எடுப்பவர்கள், இக்கேரக்டருக்கு வெறும் குரலை மட்டும் யூஸ் செய்து கொள்ளவும். இல்லாவிடில் 'நடிப்பே என் மூச்சு' என்று கூறி அடங்க மறுக்கும் உங்கள் மச்சானுக்கு இந்த வேடத்தை ஒதுக்கி, அதைச் சொல்லி உங்கள் சகதர்மிணியிடம் இரண்டு நாட்கள் ஜாலிலோ ஜிம்கானா!) ஃபோன் செய்து பார்க்க சொன்னேன். பலமுறை முயற்சி செய்தும் அந்த நம்பர் கிடைக்கவே இல்லை என்று உதட்டைப் பிதுக்கினான். (ட்ராமா டைரக்டர்'ஸ் அட்டென்ஷன் : இல்லடா! லைன் கிடைக்கவே மாட்டேங்குது!)

பிறகு நான் முயற்சி செய்து பேசித் தான் மெல்ல மெல்ல விஷயத்தைக் கூறினேன். எப்படி பாலிஷாக கூறுவது என்று ஃப்ளைட்டில் உருப் போட்ட வசனங்கள் மறந்து போயின.

"அழகர்! இப்ப உங்கிட்ட ஒண்ணு சொல்லப் போறேன். அதிர்ச்சி அடையக் கூடாது! டென்ஷன் ஆகக் கூடாது. இது சில பேர்க்கு.. வொய் நாட், சில டைம்ஸ் எல்லார்க்கும் ஏற்படறது தான். சோ இதை ஒரு நோயா நீ பார்க்கக் கூடாது. இல்ல... குறுக்க ஏதும் பேசாத. நான் சொல்லி முடிச்சிடறேன். நீ காதலியா நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கியே.. பேர் எல்லாம் வேணாம். எதுவும் பேசாத. சொல்றத கேளு. அந்தப் பேர் பொய். இல்ல, அவளே பொய். எல்லாம் பொய். நீ க்வீன்ஸ்லேண்ட் போய்ட்டு வந்ததா, அவ கூட ரெஸ்டாரண்ட்ஸ் போனதா, தியேட்டர்ஸ்ல இருட்டு மூலைகள்ல லிப் கிஸ் அடிச்சது.. ஆமா, கொஞ்சம் ஈரமா இருந்ததுனு சொன்னியே.. அது தான்.. எல்லம் பொய். ஷி இஸ் யுர் இமாஜினேஷன். ஜஸ்ட் இமாஜினேஷன். அப்படி ஒரு ஆளே கிடையாது. என்ன, நான் உளற்ரனா?

மை டியர் பாய்! நான் பொய் சொல்லல! அவள் உன்னோட ப்ரெய்ன் போட்ட ஒரு ட்ராயிங். நீ பார்த்த பல பெண்களோட பல பார்ட்ஸை வெச்சு நீயா வரைஞ்சுகிட்ட ஒரு பிக்சர். ஆமா.. அதே தான் நீ சொன்ன அந்த டைமன்ஷன்ஸ் எல்லாம் ஒரு பொண்ணுக்கு, அதுவும் நம்ம கண்ட்ரி பொண்ணுக்கு சாத்தியமே இல்ல. இட்ஸ் ப்யூர்லி எக்ஸ்ட்ரா ஆர்டினரி. அவள் உன்னோட கற்பனை. நீ அது மாதிரி பொண்ணு கூட வாழணும்னு நெனச்சு உன் கற்பனையில ஒரு லைஃப் வாழற. வெளிய வா.சரி.. அழாத... நெனச்சுப் பார். ஐ நோ யு ஆர் என் இண்டலிஜெண்ட் ஃபெல்லோ. யு கேன் அண்டர்ஸ்டாண்ட். இரு...! நான் வர்ற வரைக்கும் எங்கயும் போகாத. அந்த நம்பர்க்கு கால் பண்ணாத. இப்ப தான் பேசினியா...? இட்ஸ் தட் மேன். அது உன் கற்பனை.

ஒண்ணு செய்.

அந்த நம்பரை வேற ஒருவர்க்கு குடுத்து அவரைக் கால் பண்ணச் சொல். என்ன பதில் சொல்றார்னு மட்டும் சொல். அதை எனக்கு கால் பண்ணி சொல். அது வரைக்கும் எங்கயும் வெளியே போகாத. நம்ம பெருமாள் கிட்ட மட்டும் குடுத்துப் பேசச் சொல்.

நான் இந்த கான்ஃப்ரன்ஸ் முடிஞ்ச உடனே வந்திடுவேன். அது வரைக்கும் வெளியே எங்கயும் போகாத. ஃபுட் எல்லாம் ஃப்ரிட்ஜ்லயே இருக்கு. சாப்பிடு. நான் இன்னிக்கு வந்திடுவேன். தென் வி வில் டிஸ்கஸ்.. ஓ. கே.வா? பை."

ஏன் இன்னும் அவன் கால் பண்ணவே இல்லை? நான் சொன்ன மாதிரி செய்தானா? இல்லை... நான் சொல்லாததையும் செய்து கொண்டானா..! மை காட். தென் இட் வில் பி வெரி சீரியஸ்! ஐ ஹேவ் டு கோ டு சென்னை soon.

"ராக்கேஷ்..! ஆமா நான் தான்.. இல்ல, உடம்புக்கு ஒண்ணும் இல்ல. நான் இப்ப உடனே சென்னை போகணும். ஹவ் மச் soon இட்ஸ் பாஸிபிள்....! ஃப்ளைட் இப்ப இருக்காது. கார்..! உடனே ஒரு கார் அரேஞ்ச் பண்ணு! வொய் ஐ ஏம் ஒர்ரி? சொல்றேன். எல்லாக் கதையும் உனக்குச் சொல்றேன். உடனே வா! கான்ப்ரன்ஸா? லீவ் சொல்லப் போறேன் இப்ப..! உடனே வா! ஆமா! மாரத்தஹள்ளி இண்டல் ஆஃபீஸ்க்கு எதிர்ல, செகண்ட் க்ராஸ்..! ஜல்தி மேன்..!"

வியர்த்து விட்டிருந்தது எனக்கு! அவன் ஏதாவது விபரீதமாகச் செய்து விடப் போகிறான்.

இரவு எட்டு மணிக்கு வீட்டை அடைந்தோம் நானும், ராக்கேஷும்.

ஒரு மாதிரி ஓடினேன் என்று சொல்லலாம். ராக்கேஷ் காரை நிறுத்தி விட்டு வருவதற்குள்! கதவைத் திறந்து பார்க்க..

அழகர்சாமி சோஃபாவில் படுத்திருந்தான். அமைதியாக. லாங் ட்ராவலுக்கு டிக்கெட் புக் செய்து கன்பார்ம் செய்யப்பட்டவன் போல், மிக அமைதியாக. அவன் கைகளில் ஒரு குட்டி டப்பி. மாத்திரை டப்பி போல் தெரிந்தது. என்ன அதில் வெள்ளை வெள்ளை மாத்திரைகள்? ஸ்லீப்பிங் பில்ஸ்...! மை காட். உதறி விட்டு அழகர் சாமியை உலுக்கினேன்.

"அழகர்..! எழுந்திருடா..! என்னடா பண்ணிட்டே? ஏன்டா? உண்மையைத் தாங்க முடியாம இப்படி பண்னிட்ட. நான் தான் வர்றேன்னு சொன்னேன் இல்ல...!" இது நான் தானா என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை. அழுகிறேன் நான்.

ராக்கேஷ் உள்ளே நுழைவதைப் பார்க்கிறேன்.

"பார்த்தியாடா அழகரை! நான் சொன்னேன் இல்ல! சீக்கிரம் போ, போன்னு! பார், இங்க செத்துக் கெடக்கறான்! அவன் காதலி ஒரு கற்பனைக் கேரக்டர்னு நான் சொன்னதை அவனால் ஜீரணிக்க முடியாம சூசைட் பண்ணிக்கிட்டான் பாரு! டேய் ஏண்டா செத்தா? ஏண்டா?"

அழகர்சாமியின் கழுத்துக் காலரைப் பிடித்து உலுக்கினேன்.

அகஸ்மத்தாய் அவள் பேர் ஞாபகம் வருகிறது. அவள்? அழகர்சாமியின் காதலி. கற்பனைக் காதலி.

ரீமா....

நெஞ்சில் ஏதோ பெரிய துக்கம் அலையலையாய் பொங்கிப் பொங்கி பாய்கிறது. நூறாயிரம் கீறல்கள் குறுக்கும் நெடுக்குமாய், ஆயிரமாயிரம் விசிறல்களால் நிரம்பிய என் மூளைக்குள் ஏதோ பெரும் ப்ரளயம் வெடித்தது போல் இருந்தது. கண்கள் பெரு வெளிச்சக் குடுவையாய் மாறித் துடித்தன. சிதறியது.

சூன்யம். இருளின் சூன்யம். அமைதி. காலங்கள் எல்லாம் கடந்தும் காற்றின் மேனி எங்கும் ஒரு ஆடை போல் பழங்கும் அமைதி.

மயங்குகிறேன் என்று நினைக்கி......

ராக்கேஷ் ஸ்விஃப்ட்டை பார்க்கிங்கில் நிறுத்தி விட்டு வந்தான். சந்த்ரூவின் அப்பார்ட்மெண்ட்டுக்கு நுழையும் போது ஒரு விசித்திரம். அவனது பழைய ஹீரோ ஹோண்டா பல வருட தூசிகளோடும், அழுக்கோடும் நின்று கொண்டிருந்தது.

கதவைத் தள்ளித் திறந்து பார்த்தவன், மூச்சு விட மறந்து நின்றான்.

வரவேற்பறை அமைதியாக இருந்தது. சந்த்ருவின் பழைய துணிகள் தரையெங்கும் சிதறிக் கிடந்தன. அலமாரி பாதி திறந்திருந்தது. கால் வைக்கும் இடங்களில் எல்லாம் ஃபேர் அன் லவ்லி, ஃபேர் எவர் க்ரீம்கள் வழிந்திருந்தன. பிதுங்கிய ட்யூப்கள் உடல் முழுதும் ஒடுங்கி இருந்தன. பழைய 1100 ஒன்று ஓர் ஓரமாய் அமர்ந்திருந்தது, வெறும் உடலாக!

சோபாவில் சந்த்ரூ அழுது கொண்டு அமர்ந்திருந்தான். ரக்கேஷைப் பார்த்தான்.

"பார்த்தியாடா அழகரை! நான் சொன்னேன் இல்ல! சீக்கிரம் போ, போன்னு! பார், இங்க செத்துக் கெடக்கறான்! அவன் காதலி ஒரு கற்பனைக் காதலினு நான் சொன்னதை அவனால் ஜீரணிக்க முடியாம சூசைட் பண்ணிக்கிட்டான் பாரு! டேய் ஏண்டா செத்தா? ஏண்டா?"

ராக்கேஷ் பார்த்தான். சோஃபாவின் மேல் போடப்பட்டிருந்த பூப்போட்ட பெட்ஷீட்டைப் பிடித்து குலுக்குதல் போல் உதறினான் சந்த்ரு.

மற்றபடி அங்கு யாரும் இல்லை.....!

எங்கோ ஒரு பூனை முனகும் சத்தம் மட்டும் கேட்டது.

எனவே, நான், வேண்டாம். - 3.

அழகர்சாமியின் வாழ்வில் ஒரு பெண் வந்தாள் என்று சொல்லாமல், அ.வா.ஒ.பெ.வ. என்று நினைக்கிறேன் என்று சொல்லி இருந்தேன் அல்லவா? சொல்கிறேன். காரணங்கள் இருக்கின்றன.

அழகர்சாமி வாழ்வும் எல்லா Call Center பேச்சுலர்கள் போலவும் ஒரு சாரமற்றதாக இருந்தது. இரவு எழுந்தவுடன் வேலை; பின் களைப்பு நீக்க காபி; பகல் முழுதும் உறக்கம் என்று வழக்கப் படுத்திக் கொன்டிருந்தான். நான் கிளம்பும் போது என்னுடனே கிளம்பி விடுவான்; நான் திரும்புகையில் அவனும் திரும்பி வந்து விடுவான்.

மால்களில் அவன் கண்கள் விரிய காணும் போது, 'இவர்களை பெற்றார்களா இல்லை செய்தார்களா?' என்ற ஆதி நாள் ஐயத்தை உமிழ்வான். டி - ஷர்ட்களில் எழுதி இருக்கும் வாசகங்களைப் படித்தே அவனது ஆங்கில அறிவு விபரீதமான எதிர்த் திசைகளில் விஸ்வரூப தரிசனம் கண்டது. (உதா :Still U Think Twin Towers Demolished?)

அவனது வாழ்விலும் ஒரு பூங்காற்று வீசியது. அக்காற்று தென்னகக் காற்று அல்ல; வடக்குக் காற்று.

சில நாட்களில் புதியதாகக் காதலில் சிக்கியவர்கள் படும் அவஸ்தைகளில் மாட்டினான். தன்னை அழகுபடுத்திக் கொள்ளும் முயற்சிகளில் தீவிரமாக இறங்கினான். என்னிடமே 'ஃபேர் எவர், ஃபேர் அன்ட் லவ்லி.. எது மிக்க வலியது?' என்று விசாரித்தான். நான் இரண்டையும் வாங்கிக் கொடுத்தேன். என்னவோ, எனக்கு அவனிடம் விளையாடிப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆர்வம் மிக்கிருந்தது, அப்போது.

அவனது காதலியைப் பற்றியும், அவனுக்காக அவள் எதுவும் செய்யத் தயாராய் இருப்பதையும், வேண்டுமெனில் அவனுக்காக கட்டிய புடவையோடும் வருவாள் என்றும் (வேண்டாம். அசிங்கமாய் இருக்கும். ரவிக்கையும் போட்டுக்கோ.! நன்றி:எஸ்.வி.சேகர். (1000 உதை வாங்கிய அபூர்வ சிகாமணி.)), கூறலானான்.

சில சமயங்களில் அவன் கூறும் அவன் செய்த, அவள் செய்த காதல் காரியங்களில் எனக்கு பொறாமை கூட தோன்றியதுண்டு.

பின், எனக்கு அறிமுகம் செய்து வைக்கிறேன் என்று ஒவ்வொரு முறை சொல்லும் போதும், ஏதோ ஒரு தடங்கல் ஏற்படல் ஆனது.

சில சம்பவங்கள் சொல்கிறேன்.

ஒரு தடவை ரெஸ்டாரண்டில் நாங்கள் இருவரும் காத்திருந்தோம். வெய்ட்டர் தளும்ப, தளும்ப தண்ணீர் கொண்டு வந்து, வைத்து விட்டு என்னிடம் "வாட் டு யு வான்ட் சார்?' என்றான். அழகர்சாமி சட்டென சுருக்கிட்டு, "என்ன இருந்தாலும் நகரத்து லுக் லுக் தான் . இல்ல?" என்று மெதுவாக என்னிடம் கேட்டான். கர்வத்துடன், "டூ சிகன்65.டூ சிக்கன் லாலிபாப். டூ பட்டர் நான் செட்" என்றேன். எனக்கு அவன் காதலி இன்று வர மாட்டாள் என்ற சந்தேகம் வலுப்பெற்றிருந்தது. பேரர் என்னிடம் "ஆர் யூ வெய்ட்டிங் ஃபார் சம் ஒன் சார்?" என்று பட்டர் ஆங்கிலத்தில் கேட்டான். அழகிரிசாமிக்காக "எஸ்!" என்றேன்.

அவள் வரவேயில்லை.

மற்றொரு முறை இருவரும் க்வின்ஸ்லேண்ட் செல்கிறோம் என்று சொல்லி விட்டு சென்றான். இரவு வெகுநேரம் கழித்து வருகையில் நன்கு நனைந்து இருந்தான். செல்போன் எடுத்துக் கொண்டு மொட்டை மாடிக்குச் சென்று அவள் பத்திரமாக ஹாஸ்டல் போய் சேர்ந்து விட்டாளா என்று விசாரிப்பதாகச் சென்னான். யதேச்சையாக (யதேச்சையாகத் தானா?) அங்கு சென்ற நான் தவிர்க்க இயலாமல் அந்த உரையாடலைக் கேட்க வேண்டியதாயிற்று.

"ஹாய்! நான் தான்!"

"என்ன, பத்திரமா ஹாஸ்டல் போய்ச் சேர்ந்திட்டியா?"

"நான் இப்ப தான் வந்தேன்!"

"இல்ல. சார் இன்னும் தூங்கல. எனக்காக முழிச்சுக்கிட்டு இருந்தார்."

"நீ நாளைக்கு பார்க் வந்திடற இல்ல?"

"என்னது? எந்த பார்க்கா?ம்.. பனகல் பார்க்!"

"பின்ன தெரியாத மாதிரி கேட்டா?"

"ஆமா. அதே தான்..."

"வர மாட்டியா? என்ன, இன்னும் சண்டையை ஞாபகம் வெச்சிருக்கியா?"

"சரி! அது தான் தவுஸன்ட் டைம்ஸ் சாரி கேட்டுட்டன் இல்ல..."

"எனக்கும் கோபம் வரும். அப்புறம் என்ன பண்ணுவேன்னு எனக்குத் தெரியாது!"

"ஏய் என்னடி! ரொம்ப ஓவரா பேச்சிட்டே போற! நீ தான் பரவால்லனு சொன்ன. அதனால தான் தொட்டேன். என்னவோ என்னோட வீக்னஸ் மாதிரி பேசற!"

"போடி எனக்கும் சொல்லத் தெரியும். குட்பை. குட்பை..."

எனக்கு மிக ஆச்சரியமாக இருந்தது. மானாமதுரை அழகிரிசாமியா இப்படிப் பேசியது? அப்பாவி போல் வந்தவனா இந்தப் போடு போடுகிறான்.? இதில் எனக்கு ரொம்ப குழப்பம் வந்த இடம் ஒன்று தான். அ.சாமி பேசிய வாக்கியங்கள் மட்டுமே எனக்குக் கேட்டன. அந்த பெண் பேசிய எதுவும் துளி கூட கேட்கவில்லை. காற்றே கொஞ்சமும் வீசாத சென்னையின் கொடும் இரவு நேரத்தில் மற்றொரு பாதி டயலாக் கேட்க முடியாமல் போனது ஆச்சரியமாக இருந்தது.

என்னதான் காதலியுடன் பேசுபவன் காற்றுக்கும் கேட்காத குரலில் பேசுவான் என்றாலும், அதற்காக இவ்வளவு கோபம் கொண்டு ஒருவன் கத்தும் போது, எதிர் முனையில் இருந்தும் அதே அளவிற்கு ஒரு கத்தல் இருந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் கேட்கவே இல்லை.

எனக்கு வந்த சந்தேகம் உரக்க தன் குரலை எழுப்பியது.

உண்மையில் அழகர்சாமிக்கு காதலி என்று ஒருவள் இருக்கிறாளா? இல்லை இது ஏதாவது மெண்டல் டிஸ் ஆர்டரா? அவனாகவே காதலி என்று ஒரு பெண் இருக்கிறாள் என்று முடிவு செய்து கொண்டு கற்பனை உலகில் வாழ்கிறானா?

அன்று இரவு முழுதும் அமர்ந்து யோசித்துக் கொன்டிருந்தேன்.

பதினைந்து சிகரெட்டுகள், முப்பது பெக் ஜானி வாக்கர் என்று செலவிட்டுக் கொஞ்சம் மூளைக்கும் வேலை கொடுத்ததில் அந்த எண்ணம் சரி என்றே தோன்றியது.

அழகர்சாமி. மானாமதுரை என்ற டவுனில் இருந்து வருகிறான். அவனுக்கு கொஞ்சம் தாழ்வு மனப்பான்மை இருந்து உள்ளது. தன் லுக் சிட்டி இளைஞன் போல் இல்லை. தன்னால் அவர்கள் போல் ஆங்கிலம் பேச முடியவில்லை. தான் பார்க்கும் அழகிய இளங்கள் பெண்கள் இவன் பக்கம் திரும்பக்கூட இல்லை. இவற்றை எல்லாம் எண்ணி எண்ணி, குமைந்து, குழம்பி, ஏதோ ஒரு நிலையில் மூளை குழைந்து ஒரு காதலியை சிருஷ்டித்துக் கொண்டான். அவளுடனே வாழ்கிறான். அவளுடனே ஊர் சுற்றுகிறான். அவளை எனக்கு அறிமுகம் செய்து வைக்க நினைத்த நிகழ்வுகள் ஒன்று கூட பலிக்கவில்லை. என்ன காரணம்? அவளுடனே சண்டை வேறு போடுகிறான்.

சில விஷயங்கள் செய்தால்,என் முடிவு ருசுப்படுத்தப்படும்.

மெல்ல, மெல்ல அவனது அறைக்குள் நுழைந்தேன். தலையணையைத் தலைக்கு கீழ் அழுத்தி, தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன். அவனது மணிபர்ஸ் டேபிள் மீது, 'ஆ'வென வாய் பிளந்து கிடந்தது. மெதுவாக அதை எடுத்துப் பிரித்து தேடினேன். நான் தேடியது கிடைத்தது. சற்று உன்னிப்பாகப் பார்த்துக் கொண்டு, மனதிற்குள் குறித்துக் கொன்டேன். அவனது செல்போன் தலைகீழாய்த் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தது. ரீசன்ட் கால் லிஸ்டில் இருந்த கடைசி கால்ட் நம்பரைக் கையில் குறித்துக் கொன்டு வெளியே வந்தேன்.

எனது செல்போனில் அந்த எண்ணை அழைத்தேன்.

"The Number U r trying to reach does not exist!!!"

(தொடரும்.)

எனவே, நான், வேண்டாம். - 2.

அழகர்சாமி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாறிப் போகலானான்.

இரண்டு மாதத்திற்கு முன்னால் என் ஆஃபீஸுக்கு முன் மலங்க, மலங்க விழித்த மதுரைக்கார மச்சான் இல்லை இப்போது! வேறு தினுசில், வேறு வகையில் மாறி இருந்தான்.!

ஒரே மாதத்தில் கோடம்பாக்கம் ரெயில்வே ஓவர் பிரிட்ஜில் ஏறி இறங்கி, லெஃப்ட் டர்ன் செய்து, மேனகா கார்ட்ஸ் கார்னரில் ரைட் டர்ன் அடித்து, உள்ளே சந்துகளில் இருக்கும் மற்றொரு கால் சென்டரில் அவனுக்கு வேலை கிடைத்து விட்டது.

ஒரு விதத்தில் அவனுக்கு சரியான வேலை தான். ஃபாரின் கஸ்டமர்ஸ், ஊர் சுற்றிகள், ஹிப்பிகள், கை நிறைய, பாஸ் புக் நிறைய, கிரெடிட் கார்டுகளையும், பணத்தையும் வைத்துக் கொண்டு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருக்கும் சிவந்த கனவான்களுக்கும், சீமாட்டிகளுக்கும் உலகம் முழுதும் டூர் அரேஞ்ச் செய்து தரும் அமெரிக்க நிறுவனத்தின் சப்போர்ட் டீம் இந்த கால் சென்டரில்! அ.சாமி தான் பி.ஏ. ஹிஸ்டரி ஆயிற்றே! அந்த ஒரு தகுதிக்காகத் தான் அங்கு வேலை கிடைத்திருக்க வேண்டும்! மற்றபடி அவனது ஆங்கில உச்சரிப்பு மேல் எனக்கே, அவனுக்கே துளியும் நம்பிக்கை இருந்ததில்லை.

நானும் அங்கு ஒரு முறை ட்ரை செய்தேன். அதிகச் சம்பளம். கிடைக்கவில்லை! அதுவும் கூட அழகர்சாமியின் மாற்றங்களுக்கு காரணமாய் இருக்கலாம். சரியாகத் தெரியவில்லை.

வீட்டிற்கு வந்த புதிதில், The Indian Express கொடுத்து படிக்கச் சொன்னேன். எடுத்தவுடனே The Hindu வேண்டாம். அது மிக்க ஆங்கிலம் என்று பலர் சொல்லி இருக்கிறார்கள். அ.சாமி பத்திரிக்கையைப் பார்த்து விட்டு 'இது ரெயில்வே பத்திரிக்கையா?' என்று கேட்டான். புரிந்தது. சிரிப்பதா, வேண்டாமா என்று முடிவெடுக்கவில்லை! விளக்கி வாய் விட்டுப் படிக்கச் சொன்னேன்!

ஆரம்பத்தில் தடுமாறினான். மப்பில் மட்டையாகி விட்டு, அடுத்த நாள் காலையில் எழும் போது, முகமெல்லாம் அந்த கெட்ட வாடை அடிக்குமே, அது போல், தென்னக வாசம் அவனது ஆங்கிலத்தில் பரவி இருந்தது.

பகலில் நான் தூங்கிப் போனவுடன் அவன் என்ன செய்வான் என்றே தெரியாது. உணவு செய்து வைத்து விட்டு, தூங்கி விடுவேன். சாயந்திரம் விழித்துப் பார்த்தால் சாப்பாடு அப்படியே இருக்கும். விழித்துப் பார்த்தால் அவன் இருப்பான். 'எங்கே சாப்பிடுகிறான்?' என்று கேட்டால் மழுப்பலாகச் சிரித்து சமாளிப்பான். ஒருமுறை ரொம்பக் கட்டாயமாகச் சொல்லி விட்டேன். நீயும் இங்கு தான் இனிமேல் சாப்பிட வேண்டும் என்று! அன்று இரவு விழித்துப் பார்த்தால் பூனை உருட்டியது போல் பத்திரங்களை உருட்டி வைத்திருந்தான். தலையில் அடித்துக் கொண்டேன்.

சில சமயம் பகலிலேயே கண்ணில் தென்பட மாட்டான். அப்போதெல்லாம் அவனைப் பற்றி நினைக்கவே மாட்டேன். இரவில் வேலையில் இருக்கும் போது, 'திடீரென அவன் நினைவு வரும். பகலில் எங்காவது இண்டர்வ்யூ சென்றிருப்பான் என்று சமாதானப் படுத்திக் கொள்வேன்.

இருவருக்கும் கிடைக்கின்ற லீவுகளில் மெரினா பீச், சமாதிகள், செத்த ம்யூஸியம், உயிருள்ள ம்யூஸியம், மயிலை கோயில், பறக்கும் ரயில், அஷ்டலட்சுமி கோயில், எலியட்ஸ் பீச், கிண்டி ரேஸ் கோர்ஸ் (7-ம் நம்பர் இன்னிக்கு கெலிச்சிடுச்சு சார்!), மின்சார ரயில் (கள்ளழகர் வைகையில் எறங்கும் போது, இருக்கற கூட்டம் மாதிரி இல்ல இருக்கு!), 21G, 12B, கோயம்பேடு, மால்கள், சென்ட்ரல், மவுண்ட் ரோடு ஹிக்கின் பாதம்ஸ், பர்மா பஜார் (சார்! சி.டி., டி.வி.டி., எல்லாம் போதுமா சார்? நம்ம கையுல நல்ல குட்டிங்க இருக்குது! சுத்தம். எந்த நோயும் இருக்காது! எல்லாம் டீஸ்ண்டான கேள்ஸ்! அவருக்கு 100 ரூபா தான். வர்றியா சார்?), ஹை கோர்ட், மண்ணடி லாரி ஆபீஸ்கள், ஹார்பர், தி.நகர் எறும்பு மனிதர்கள், கடைகள், புரசை துணிக் கடை.. இல்லை. துணிக் கடல்கள், திருவல்லிக்கேணி பாதசாரி புத்தக கடைகள், லஸ் கார்னர் ஆழ்வார் புத்தக விரிப்பு, சாந்தோம் சர்ச், பெரியபாளையம் பவானி அம்மன் கோயில் (அப்பாடா! இது ஒண்ணு தான் எங்க ஊர்ல இருக்கற மாதிரி இருக்கு!), L.I.C., The One and Only கூவம்.....

தருமமிகு சென்னையின் பெருமைகளைக் கிராமத்து Migrantக்கு காட்டவேண்டியது, தலைமுறை சென்னைவாசியின் தார்மீகக் கடமை என்றே உறுதியாக நம்பினேன்.

முதல் மாற்றம் செல்போனில் வந்தது.

நான் பயன்படுத்தி ஓரம் கட்டி இருந்த, ஒரு மாடல் செல்போனைக் கொடுத்தேன். (இப்போது அந்த மாடல் Production-லேயே இல்லையாமே!). ராமரிடம் பாதரட்சையை வாங்கும் போது பரதன் கூட அப்படியொரு பணிவு காட்டி இருக்க மாட்டான். அப்படி ஒரு பணிவுடன் வாங்கிக் கொண்டான். நானே ரீசார்ஜ் செய்து கொடுக்க, முதல் கால் எனக்கே பேசினான்.

பக்கத்து பக்கத்து சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டு இருவரும் போனில் பேசுவது, அவனுக்கு மிக்க வினோதமான காரியமாகத் தோன்றியிருக்க வேண்டும். முகம் கொள்ளாத சிரிப்பு அவனுக்கு!

பீரோவில் இருந்த என்னுடைய பழைய உடைகளை எடுத்துக் கொடுத்தேன். அணிந்து கொண்டான். அவனுக்கு ஓரளவு சரியாகத் தான் இருந்தன.

"வண்டி வாங்கலாம்னு இருக்கேன்! எது பெஸ்ட் சொல்லுங்க சார்! DTS-i, Pulsar, Unicorn?" என்று ஒரு தோரணையில் கேட்டான்.

பணம் ஸார், பணம்.

"அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்! பணத்தை எல்லாம் பாட்டிக்கு அனுப்பிட்டு, என்னோட பழைய வண்டியை யூஸ் பண்ணிக்கோ!" என்றேன். சரி என்றான் உடனடியாக. Hero Honda.

இப்படியாகச் சென்று கொண்டிருந்த எங்கள் வாழ்வில், இல்லை... இல்லை.. மானாமதுரை அழகர்சாமியின் வாழ்வில் ஒரு பெண் வந்தாள்....

என்று நினைக்கிறேன்.

(தொடரும்.)

எனவே, நான், வேண்டாம். - 1.

Chapter 2.
Chapter 3.
Chapter 4.
Chapter 5.

***

நான் சந்த்ரு.

வெள்ளி இரவு ஸ்ப்ளெண்டரை எடுத்துக் கொண்டு, ஈ.சி.ஆர் ரோட்டில் வேகமாய்ப் பறந்து, பாண்டியில் சரக்கடித்து, பின்னிரவில் வீட்டுக்கு வந்து தூங்கி, சனி அரைநாளில் எழுந்து, இரவு டாஸ்மாக் சரக்குகளை மிக்ஸ் செய்து அடித்து விட்டு, ஞாயிறு எப்படிப் போகின்றது என்றே தெரியாமல் போய், ஸ்பென்ஸரிலோ, அல்சா மாலிலோ, சிட்டி சென்டரிலோ. இஸ்ஃபானியிலேயோ கூட்டத்தில் கலந்து, அடுத்த நாள் காலை எலெக்ட்ரான் எழுத்துக்களைப் பீச்சியடிக்கும் எந்திரத்தின் முன் தொலைந்து போகும் கணிப்பொறி அடிமைகளில் ஓர் இந்தியப் பிரஜை நீங்கள் என்றால், நான் உங்களால் புரிந்து கொள்ளப்படுவேன்.

இது என்னைப் பற்றிய கதை அல்ல.

என்னைப் பற்றியும் சொல்லிக் கொள்ள சில பத்திகள் உள்ளன. மீ இளம் வயதில் மெரீனா அலைகளில் தொலைந்து போக இருந்தது, கிராமத்துக்குச் சென்ற ஒரு மாத லீவில் கிணற்றில் இருந்து வரிசையாக எடுக்கப்பட்ட ஒரு குடும்பப் பிணங்கள், காலேஜின் சிம்லா டூரில், ஓர் இரவின் குளிருக்கு கம்பளிப் போர்வையின் உள் சூடு ஏற்றிக் கொண்ட லாட்ஜ் இரவு...

இது அழகர்சாமி பற்றிய கதை.

அ.சாமி யார்? சொல்கிறேன். எங்கும் போகப் போவதில்லை நான். இன்று லீவ் சொல்லி விட்டேன். எதற்கு? உங்களுக்கு இந்தக் கதை சொல்ல. அவ்வளவு அவசரமா? ஆம். ஏன்? தெரியவில்லை. சொல்லி விடுகிறேன். அழகர்சாமி என் வாழ்வில் வந்தது முதல், அவனுக்கு இருந்த நோயை நான் கண்டறிந்தது, (நோய் என்று சொல்லலாமா, Mental Disorder எனலாம். நன்றி : விக்கிபீடியா.), அவன் இப்போது அடைந்துள்ள நிலைமை...! அனைத்தும் சொல்கிறேன். சென்னைக்குப் போக 6 மணி நேரம் ஆகும். அதுவும் பெங்களூரின் தெருவின் கோலிக் குண்டு ட்ராஃபிக்கில் இருந்து மீண்டு...!

அழகர்சாமி மதுரையில் இருந்து வந்தவன். கேட்டால் அப்படித் தான் சொல்லுவான். 'எனக்கும் மதுரை தெரியும். தெற்கு மாசி வீதியில், கல்யாணி கவரிங் ஒட்டிய சந்தில் தான் என் நண்பன் சந்திரசேகரன் வீடு என்று சொல்லுங்கள். உடனே சினேகமாவான். பின் சொந்த ஊர் மானாமதுரை என்பான். அங்கே எந்த மாசி வீதியையும், எந்த சுந்தரபாண்டியனையும், சொக்கநாதனையும் தெரியாததால், நான் அதற்கு மேல் வற்புறுத்திக் கேட்கவில்லை. உங்களுக்குத் தெரிந்தால், நீங்கள் கேட்டுப் பார்க்கலாம். கூட வருகிறீர்கள் தானே? நல்லது.

சென்னையின் அழுக்கான வடபழனி டிப்போ பின்புறம் உள்ள முத்தம்மாள் காலனியின் அடுக்கு வீடுகளில் பிறந்து வாழும் சந்த்ருவுக்கும், மதுரை தந்த மாணிக்கம் அழகர்சாமிக்கும் எப்படி தொடர்பு?

இந்த இடத்தில் என் வேலையைப் பற்றி சொல்லி விடுவது அவசியமாகிறது. வேளச்சேரியின் இடுக்குகளில் உள்ள ஓர் 'அழைப்பு மையத்தில்' பணியாற்றுகிறேன். Call Center என்று சொன்னால் என் மேல் தார் பூசவும், எனது கொடும்பாவி எரிக்கவும் சிலர் எப்போதும் தயாராக இருப்பதாக தகவல்!

அமெரிக்காவின் புகழ்பெற்ற ஒரு Customer Products கம்பெனியின் Customer Support Division, இந்த Call Center -உடன் ஓர் ஒப்பந்தம்! அவர்களது மைக்ரோ அவன், ஃபிரிட்ஜ், குண்டூசி, பின்னூக்கு, காண்டம் வரைக்கும் ஸப்போர்ட் செய்கிறோம்.

உதாரணத்திற்கு சில கஸ்டமர் Queries -ம், அதற்கு எங்கள் Solutions -ம் என்று சொல்லி, உடனடியாக இந்தக் கதைக்கு A முத்திரை குத்திக் கொள்ள நான் விரும்பவில்லை.

அழகர்சாமியை ஒரு சாதாரண நாளில் - எந்த ராக்கெட்டும் ஏவப்படவில்லை, இந்திய அணி ஜெயிக்கவில்லை, மின்சாரம் தடையின்றிப் பாயவில்லை, காற்று ஒலிப்பான்களை நகர எல்லையில் உபயோகிக்காமல் இல்லை - மிகச் சாதாரண நாளில் சந்தித்தேன். எங்கே? என் அலுவலகத்தின் வாசலில்! பூப்போட்ட பிளாஸ்டிக் பேக், நீலம் பரவிய ஒரு ஃபுல் ஹேண்ட் சட்டை, ஒட்டிய உடலோடு, இறுக்கப் பிடித்த பழுப்பு பேண்ட், கண்டக்டர் ஷூ, நகரத்தின் பிரம்மாண்ட வெளிச்சப் புள்ளிகளை, வெறியோடு ஓடும் பெட்ரோல் பூச்சிகளையும் வியந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

"யார் நீங்க? இங்க என்ன பண்றீங்க..?" கேட்டேன்.

மிரண்டான். எனது அலங்காரம் அவனுக்கு கொஞ்சம் பயத்தைத் தந்திருக்க வேண்டும். பளிச்சென்ற ஷேவ் செய்த முகம், இன் செய்த அயர்ன்ட் மெரூன் ப்ளெய்ன் ஷர்ட், ரோஸ் நிற பக்கிள் இறுக்கத்தில் ஹோலோகிராம் மின்னலில் பெல்ட், பேண்ட், கட் ஷூ என்றதோடு இல்லாமல், அலுவலகத்தின் நாய்ப் பட்டையும் அணிந்து, நகரத் திமிர் திகழும் 21-ம் நூற்றாண்டின் நாகரீக வேலைக்காரனைக் காணும் கிராமத்தானின் மிரட்சியை அட்சர சுத்தமாகக் காட்டினான்.

"சார்! நான் இங்க வேலைக்கு இண்டர்வ்யூக்கு வந்தேன்! கிடைக்கல! அதான் என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம நிக்கறேன்!"

"ஊருக்கு கிளம்ப வேண்டியது தான்! வேறென்ன செய்றது? எந்த ஊர் நீ?" வேலை இல்லாதவன் என்றதும் திமிர் எகிறியது. 7 பாராக்களுக்கு முன் படித்துப் பாருங்கள் தயவு செய்து! அந்த பதிலைத் தான் சொன்னான். எனக்குப் பாவமாக இருந்தது.

"விவசாயம் இல்லை! நெலம் எல்லாம் காஞ்சு போச்சு! ஊருல என்ன சார் இருக்கு இனிமேல! ஒண்ணும் இல்ல! ஏதோ கொஞ்சம் படிச்சிருக்கேன்! அமெரிக்கன் காலேஜ்! பி.ஏ., ஹிஸ்டரி! எதுவும் வேலை கிடைக்கல! மெட்ராஸ்ல கால் சென்டர்ல தான் கொத்துக் கொத்தா ஆள் எடுக்கறதா கேள்விப்பட்டேன். அதனால தான் இங்க வந்தேன்! வேலை கெடைக்காம ஊருக்குப் போனா... அது மரியாதையா இருக்காது சார்!" என்றான்.

எனக்கு கொஞ்சம் பரிதாபமாகவும், சுவாரஸ்யமாகவும் இருந்தது. இது போன்ற வாழ்க்கை தேடி கிராமத்தில் இருந்து வருபவனுக்கு உதவி செய்வதன் மூலம், நானும் சமூக அக்கறை உள்ளவன் என்று சொறிந்து கொள்ள நினைத்தேன்.

"சரி! உனக்கு நான் ஒரு ஹெல்ப் பண்றேன்! உனக்கு வேலை கிடைக்கற வரைக்கும் என் வீட்டுல தங்கிக்கலாம். ஜாப் கிடைச்சதுக்கு அப்புறம் உன் வசதிப்படி மாறிக்கலாம். நான் இப்ப தனியா தான் இருக்கேன். பேரண்ட்ஸ் ரூர்கி போய் இருக்காங்க! அக்கா ஹஸ்பண்ட் யூனிவர்சிட்டு ப்ரொபஸர். அக்கா ப்ரெக்னன்ட். டெலிவரிக்கு ஹெல்ப் பண்ண போயிருக்காங்க! எங்கூட இருக உனக்கு ஓகேவா?"

"சார்! ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்!"

"உனக்கு ஊர்ல யார் இருக்கா?"

"யாரும் இல்ல சார்! ஒரே ஒரு பாட்டி மட்டும் தான்!" என்றான்.

"சந்த்ரு! அங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்க? ஹெட் கூப்பிடறார் பாரு!" மதி இரைந்தான்.

இவனிடம் சொல்லலாமா என்று நினைத்தேன். சட்டென்று மாற்றிக் கொண்டேன். கம்பெனியில் ரிஜக்ட் பண்ணப்பட்ட ஒரு கேண்டிடேட்டை எம்ப்ளாயி கூட தங்க வைத்துக் கொண்டால், அது ஏதாவது பிரச்னையாக ஆக்கப்படலாம்.

எனவே, வேண்டாம்!

"நத்திங் மதி! கொஞ்சம் வீடு வரைக்கும் போய்ட்டு வர்றேன்! ஒரு ஆஃப் அன் ஹவர் மட்டும் என் டெர்மினல்ஸ்க்கு Stand By போடச் சொல்லு! இல்லாட்டி ட்ரெய்னிங் பேட்சில் ராஜாராமன் இருப்பான் பார்! அவனை பார்த்துக்கச் சொல்! நான் வந்திடறேன்!"

படை வீரர்களைப் போல் நின்றிருந்த இரட்டைக் கால் குதிரைகளில் இருந்து, பல்ஸரை உருவினேன்.

என் பல்ஸர்.

(தொடரும்.)

***

வருத்தப்படாத வாலிபர்கள் சங்கம் இரண்டாமாண்டு விழா போட்டிக்கான இடுகை