மழை இல் வெட்கம்.

உன் வெட்கத்தை இந்த மழையிலேயே கழுவி விட்டு வா! அது எத்தனை சிகப்பு என்று அறியட்டும் இந்த மழை!

உன் புன்னகையை சற்று சிந்தி விட்டு வா! கள்ளினும் பெரும் போதையில் கலங்கட்டும் இந்தக் காற்று!

உன் கோபத்தைக் கொஞ்சம் காட்டி விட்டு வா! கோபமும் இத்தனை அழகா என்று குழம்பட்டும் இந்த வெயில்!

உன் பார்வையை ஆங்காங்கே பதித்து விட்டு வா! விளைந்து நிற்பதெல்லாம் உன் மேல் கொண்ட ஆசைகள் என்று விளங்கட்டும் இப் பெரு நிலம்!

உன் கூந்தலை துளி உதறி விட்டு வா! தெறிப்பது துளியல்ல, கரும் இருட்டின் நிழல் என்று உணரட்டும், பின் மாலை!

உன் நிழல் கூட இன்றி, நீ மட்டும் வா! எத்தனை ஆழம் நம் காதல் என்று தெளியட்டும், முடிவிலா இந்த இரவு..!